- Marga Minco Storing
- Elisabeth Eybers
- Lot, Frankrijk 1994 Barbara Visser
- Willem Jan Otten Ons mankeert niets
- Benno Barnard En de gelegenheid schept ons
- Robert Anker Ballade van mijn dochter die opbelt om te vragen of ze weer eens langs zal komen
- Carl Friedman De grauwe minnaar
- Erik Menkveld
- Gerrit Krol Het schilderij
- Gerrit Krol Vernissage
- Charlotte Mutsaers Ik sprak met dennenaalden, pijnappels en vissen 3 Wij sterven uit: ons verhaal
- Herlezen Een boek dat nergens went
- Poëziekroniek
[p. 297]
Moeisaam, onstuitbaar, spontaan,
dan en wan uit ‘n woordspel ontstaan,
van hul ware gedaante ontdaan…
Die weerkaatsing op glimmender vlak
waarteenoor ek nie weet wat betaam
spreek my nou salwend aan:
Siedaar jou taal, steeds Germaan,
op gebied van vervoeging ‘n wrak
met vernufryke ondergrond,
verbaster en kerngesond,
word erken as ‘n wettige tak,
deur streng medeklinkers voltooi,
met speekselgesis ingesmeer,
hoofletters mild rondgestrooi,
op sy nommer gesit en vereer…
vind jy dit nie verrassend mooi?
Hierby lê ek my aarselend neer.
[p. 298]
Indien die uroloog, in teenstelling tot al die vorige kere,
die behandelkamer sou binnetree en ‘n blik werp op die gesig
wat verbind is met die weerloos tentoongespreide en van klere
bevryde ledemate en ‘n Dag mevrou Watsenaam daarheen rig
sou jy dink sy professionele fatsoen het hom versaak
óf dat hy skielik vermoed hy het met ‘n mens te maak
en nie bloot met ‘n blaas nie:
vir albei betrokkenes ‘m oomblik van grasie.
[p. 299]
Die ronde vuurkleurige sinkende son
vergryp hom nog tussen al die beton
aan ‘n laaste verlate wanhopige raam
wat hartstogtelik soebat om saam te gaan:
hy talm ‘n oomblik om hom te bedink
en laat haar dan in die kanaal maar verdrink.
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief