- Marga Minco Storing
- Elisabeth Eybers
- Lot, Frankrijk 1994 Barbara Visser
- Willem Jan Otten Ons mankeert niets
- Benno Barnard En de gelegenheid schept ons
- Robert Anker Ballade van mijn dochter die opbelt om te vragen of ze weer eens langs zal komen
- Carl Friedman De grauwe minnaar
- Erik Menkveld
- Gerrit Krol Het schilderij
- Gerrit Krol Vernissage
- Charlotte Mutsaers Ik sprak met dennenaalden, pijnappels en vissen 3 Wij sterven uit: ons verhaal
- Herlezen Een boek dat nergens went
- Poëziekroniek
[p. 297]
Moeisaam, onstuitbaar, spontaan,
dan en wan uit ‘n woordspel ontstaan,
van hul ware gedaante ontdaan…
Die weerkaatsing op glimmender vlak
waarteenoor ek nie weet wat betaam
spreek my nou salwend aan:
Siedaar jou taal, steeds Germaan,
op gebied van vervoeging ‘n wrak
met vernufryke ondergrond,
verbaster en kerngesond,
word erken as ‘n wettige tak,
deur streng medeklinkers voltooi,
met speekselgesis ingesmeer,
hoofletters mild rondgestrooi,
op sy nommer gesit en vereer…
vind jy dit nie verrassend mooi?
Hierby lê ek my aarselend neer.
[p. 298]
Indien die uroloog, in teenstelling tot al die vorige kere,
die behandelkamer sou binnetree en ‘n blik werp op die gesig
wat verbind is met die weerloos tentoongespreide en van klere
bevryde ledemate en ‘n Dag mevrou Watsenaam daarheen rig
sou jy dink sy professionele fatsoen het hom versaak
óf dat hy skielik vermoed hy het met ‘n mens te maak
en nie bloot met ‘n blaas nie:
vir albei betrokkenes ‘m oomblik van grasie.
[p. 299]
Die ronde vuurkleurige sinkende son
vergryp hom nog tussen al die beton
aan ‘n laaste verlate wanhopige raam
wat hartstogtelik soebat om saam te gaan:
hy talm ‘n oomblik om hom te bedink
en laat haar dan in die kanaal maar verdrink.
Lees de Tirade Blog
Vraagtekens achter al ons weten – over vogels
Larousse 12 Zouden mooie en exorbitante vogels zeldzamer worden omdat ze om schoonheid door mensen bejaagd worden? Een aantal zonderen zich van deze veronderstelling al af: we cultiveren soorten die we zeer mooi vinden voor volières en tuinen, de pauw of de goudfazant. Maar nietige onaanzienlijk vogeltjes hebben wel als voordeel dat ze de blik...
Lees verderMeer dan vijftig
Ik ben geen spelletjesman, maar omdat we toch in Moncarapacho waren en die tafel er toch stond en vriendin K stralend vier stenenhoudertjes op tafel had gezet en ik graag wilde meedoen met alles wat mijn vrienden deden en het om Rummikub ging – waarvan ik me vaag de regels kon herinneren – schoof ik...
Lees verderDe wind
De wind komt over zee tegen de heuvel op, schudt de verdroogde vruchten uit de Alfarroba. Hard als kiezels tikken de peulen op het plaatstalen dak boven mijn hoofd. De wind is warm, Marokkaans, heeft maar een beetje water hoeven oversteken voordat hij hier mijn kleren van de waslijn blies. Na het eerste licht stap...
Lees verder
Blog archief