- Tomas Lieske Oorlogstuinen
- [Tekeningen plus tekst]
- Kees 't Hart
- Robert Anker Waarheid en schoonheid
- [Onver zonden brief]
- Gerrit Krol Meesters over de tijd (4)
- R. Lukkien Zondagochtendwandeling
- Wouter van Oorschot Josine W.L. Meijer
- Wouter van Oorschot Charles B. Timmer
- Herlezen Afgeremd proza: de ongrijpbare lichtheid van K. Schippers
- Poëziekroniek
[p. 117]
kinderen die leren lezen
zitten in lokalen
uit te rusten van
onrustige verhalen
er hangt een stilte
zoals tussen auto’s
op parkeerterreinen hangt
en tussen bomen
en juf beklimt
het podium
met wit papier
kinderen die leren lezen
hangen letters te drogen
aan de wanden
van de klas
in de winter steekt
juf de kaarsen aan
en kinderen die leren lezen
mogen zingen
en ze beschilderen papier
met de lievelingskleuren
van hun lievelingsdier
kinderen die leren lezen
denken aan de slaap
van de komende nacht
[p. 118]
Ik ben de vlaggeman
ik gooi de vlaggen uit het vliegtuig
ik weet: alle herinneringen zijn waar
ik weet: ich bin froh.
Het gordijn valt in twee stukken
de stofbril glijdt van mijn gezicht
ik speel Hamlet’s neef
midden in het werklicht.
Tableau!
[p. 119]
ik was weer bij je geklommen
bij jou achter het stuur
bij jou: Beppe Saronni
jij was mager als een woudezel
jij dacht aan je publiek
zoals ik aan ons warenhuis
o ik boetseerde
wat ik van jouw publiek dacht
in plaats van andersom
jij zong en zong en zong
zeeman zeeman laat je dromen
zeeman zeeman wit van huis
Lees de Tirade Blog
Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verderZo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder
Blog archief