Op een zomeravond een wandeling, vader

door oude vertrouwde bosrijke lanen

op zoek naar je huidige adres, zijdelings

het oog nog op sprookjes

maar toch ook al weer

een goed eind op weg.

 

Op een zomeravond een wandeling, vader

je naam bestaat nog en je dood

heeft het toeval vermengd met de ondraaglijke

lichtheid van Praag, hoor mij eens

gesmoord in je fietstas, zo één

waarmee je kwam en verdween.

 

Op een zomeravond een wandeling, vader

naar het huis van mijn jeugd is gesloopt

voor een weg naar je graf, ik ga terug

de avond maakt laf, de vijver ligt droog

aanwezig en beleefd groet ik de dag.

Neem een blocnote en geschiedenis wordt klad

o wij, die nog werden geboren uit een buik

heilgymnastiek, ogen gesloten, slapende wonden,

welaan, het water breekt, het gedicht, maar

één beekdal meer dan de wereld is er niet

 

later zeg je dat het regent als het regent

je wilt het wel maar weet het eigenlijk niet

want wat verborgen was, raakt dagelijks los

van wat je dacht, van wie je bent

van wat het is en je bedenkt

een verloren samenhang

een lek vat vol betekenis:

 

het huis, het dak, de rommelzolder

de zee, het water, het glas

mijn liefste

ik ben gemaakt van slingerwegen

regent het, het regent

los.