- Uit het werk van Kurt Tucholsky
- De kerstavond van Zuster Magnussen door Gerard Kornelis van het Reve
- Kleine meditatie over opvoedkunde
- Adriaan Morriën Passie (fragmenten)
- Pornografie door H.U. Jessurun d'Oliveira
- De dood van Miss Emma K. Wood door Alice Dennis
- vervolg van pagina 336
- Spelers lachen niet door J.J. Klant Inleiding tot een poëtica
- Chr. J. van Geel
- Gevederde vrienden door Jan Wolkers
- Adriaan Morrië Een handvol meisjes (Romanfragment)
- Slapeloos
- [Vervolg Een handvol meisjes]
- Ik zet een figuur een cijfer op
- De jas Kort verhaal door J.M. Boersma
- Vervolg De jas
- Tot dan!
Ik mag geen papier verknoeien.
Ik mag geen papier verknoeien,
honderdmaal.
ik mag geen papier verknoeien,
schreef Kereltje als strafwerk, omdat hij in de klas
uit papier van zijn nieuwe schrift vliegmachines had
gevouwen die zo grappig door de lucht heen zeilden en
de meester had dit gezien en gezegd: nu moet jij maar
eens honderdmaal uitschrijven
ik mag geen papier verknoeien,
dan zul je het wel afleren om papier te verknoeien
en Kareltje schreef honderdmaal: ik mag geen papier verknoeien
op mooi, gelijnd papier
en verknoeide een hoop papier
en toen bracht hij lange véllen met
ik mag geen papier verknoeien
bij de meester en de meester las:
ik mag geen papier verknoeien
honderdmaal
ik mag geen papier verknoeien
netjes onder elkaar
ik mag geen papier verknoeien
en de meester ging tevreden naar huis en zei tegen zichzélf:
nu zal die kwajongen het wel hebben af geleerd om papier
te verknoeien.
Lees de Tirade Blog
Zomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verderZo alleen… Zo alleen
(beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben. Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden. Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en klokjes die tikken. Had het meisje geantwoord. Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen. Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd. Aan de...
Lees verder
Blog archief