- Uit het werk van Kurt Tucholsky
- De kerstavond van Zuster Magnussen door Gerard Kornelis van het Reve
- Kleine meditatie over opvoedkunde
- Adriaan Morriën Passie (fragmenten)
- Pornografie door H.U. Jessurun d'Oliveira
- De dood van Miss Emma K. Wood door Alice Dennis
- vervolg van pagina 336
- Spelers lachen niet door J.J. Klant Inleiding tot een poëtica
- Chr. J. van Geel
- Gevederde vrienden door Jan Wolkers
- Adriaan Morrië Een handvol meisjes (Romanfragment)
- Slapeloos
- [Vervolg Een handvol meisjes]
- Ik zet een figuur een cijfer op
- De jas Kort verhaal door J.M. Boersma
- Vervolg De jas
- Tot dan!
Ik mag geen papier verknoeien.
Ik mag geen papier verknoeien,
honderdmaal.
ik mag geen papier verknoeien,
schreef Kereltje als strafwerk, omdat hij in de klas
uit papier van zijn nieuwe schrift vliegmachines had
gevouwen die zo grappig door de lucht heen zeilden en
de meester had dit gezien en gezegd: nu moet jij maar
eens honderdmaal uitschrijven
ik mag geen papier verknoeien,
dan zul je het wel afleren om papier te verknoeien
en Kareltje schreef honderdmaal: ik mag geen papier verknoeien
op mooi, gelijnd papier
en verknoeide een hoop papier
en toen bracht hij lange véllen met
ik mag geen papier verknoeien
bij de meester en de meester las:
ik mag geen papier verknoeien
honderdmaal
ik mag geen papier verknoeien
netjes onder elkaar
ik mag geen papier verknoeien
en de meester ging tevreden naar huis en zei tegen zichzélf:
nu zal die kwajongen het wel hebben af geleerd om papier
te verknoeien.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief