- Uit het werk van Kurt Tucholsky
- De kerstavond van Zuster Magnussen door Gerard Kornelis van het Reve
- Kleine meditatie over opvoedkunde
- Adriaan Morriën Passie (fragmenten)
- Pornografie door H.U. Jessurun d'Oliveira
- De dood van Miss Emma K. Wood door Alice Dennis
- vervolg van pagina 336
- Spelers lachen niet door J.J. Klant Inleiding tot een poëtica
- Chr. J. van Geel
- Gevederde vrienden door Jan Wolkers
- Adriaan Morrië Een handvol meisjes (Romanfragment)
- Slapeloos
- [Vervolg Een handvol meisjes]
- Ik zet een figuur een cijfer op
- De jas Kort verhaal door J.M. Boersma
- Vervolg De jas
- Tot dan!
Ik mag geen papier verknoeien.
Ik mag geen papier verknoeien,
honderdmaal.
ik mag geen papier verknoeien,
schreef Kereltje als strafwerk, omdat hij in de klas
uit papier van zijn nieuwe schrift vliegmachines had
gevouwen die zo grappig door de lucht heen zeilden en
de meester had dit gezien en gezegd: nu moet jij maar
eens honderdmaal uitschrijven
ik mag geen papier verknoeien,
dan zul je het wel afleren om papier te verknoeien
en Kareltje schreef honderdmaal: ik mag geen papier verknoeien
op mooi, gelijnd papier
en verknoeide een hoop papier
en toen bracht hij lange véllen met
ik mag geen papier verknoeien
bij de meester en de meester las:
ik mag geen papier verknoeien
honderdmaal
ik mag geen papier verknoeien
netjes onder elkaar
ik mag geen papier verknoeien
en de meester ging tevreden naar huis en zei tegen zichzélf:
nu zal die kwajongen het wel hebben af geleerd om papier
te verknoeien.
Lees de Tirade Blog
Diepzee – over hoop en wanhoop
Larousse 20 In 1920 werd in Michigan een meisje geboren. Marie Tharp heette ze. Haar vader onderzocht grondsoorten en ze ging wel eens mee als hij op veldwerk ging. Zo leerde ze iets over het in kaart brengen van land. Toen in de Tweede Wereldoorlog de mannen in de ijzerindustrie werkten of als soldaat meevochten...
Lees verderOaseman
Na drie dagen door Marokko te hebben gereisd over extreem droge vlaktes, langs rode, gele en zwarte rotsformaties, door dorpjes opgetrokken uit het stof waarop ze stonden en voorbij bergkammen waar nog sneeuw lag, daalden we weer langzaam af. Ons doel was de woestijn, waar B en de kinderen erg naar uitzagen. Ik had al...
Lees verderDe dood vertelde de mooiste dromen te dromen
(beeld: Don Duyns) Een zandkasteel met hoge bogen, moddervloeren, een troon van schelpen en kerkertralies van vissengraatjes. Tussen duin en zee zat een eenzaam klein blond jongetje, maar in zijn hoofd had hij een hele familie: een man, twee kinderen, een dozijn paarden, wat parkieten, een roedel honden en een os. Voor de mensen bouwde...
Lees verder
Blog archief