[p. 494]
Waaraan merkt een kamer dat hij verlaten is.
Hulzen en vliesjes: dat was gisteren in pitriet.
Een aanrecht vol kruimelwerk. Vruchtvlees tegen
de rand van een kelk. En ander sap flankeert half-
weg genaamd thee. Wie rijgt een draad door korsten.
Niet alleen omwille van doornstruiken. Betralied raam
werpt granol betimmering. Er is dan afgedrukt.
Zie dat tocht spant. Een gevangene ritselt uit beeld.
De poort valt van slot. Het ruikt al naar bijenwas.
[p. 495]
Nadat hij haar zeven seizoenen had opgewacht.
Paardebloemen bloosden. En schrijnen deed de zon.
Daar kwam ze. (Espadrilles, korfje aardbeien,
zoemzoem.) Vergezeld van harmonie tinteltangel.
Roep die pollen. De processie ving haar schaduw.
Brem gaat op de tenen. Wiebelt het baldakijn.
Zeg dan iets. Wrijf er duurzame woorden in.
Wie verstaat je niet. Gooi het op takkeherrie.
Kaatst het zaakje. Gebundelde krachten sturen
de makste schapen. Zo beland je nog ergens.
Aquaplaning woont hier. Rammelt een uitlaat.
Asfalt lijkt er niet minder onder. Wees welkom.
Man kalvert af. Zijn lucifers nat, ontsteld.
Draait om. Verwijdert zich van deze vluchtstrook.
[p. 496]
Vingers vertellen de blinde dat hij binnen is.
Schuift niemand hem iets te zitten. Aan raamkant
wat van verwelkte bloemen. Een ijzeren punt verlengt
zijn stok. Wegglijden mag behoed. Hij vouwt filters.
Water kookt. Kou hangt in de sansculotte. Ploft
nog eens een ochtendblad. De stiptheid waarmee hij
weespermoppen eet, de nieuwtjes spelt. En tuimelt er
de koekoek. Vijlsel richt zich naar een pool.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief