- K. Michel In het vijfde element
- Vonne van der Meer Het zingen, het water, de peen
- Robert Anker Gevoelige beelden
- L.F. Rosen
- Paul Meeuws Handenarbeid
- Katrien Hirs Maria
- Michaël Spaan ‘Wreed’?
- Marieke Jonkman
- Pieter A. Kuyk Wanda
- Antoine Uitdehaag
- H. Brandt Corstius De knuppel
- Marko Fondse 1945: Charles B. Timmer en Majakovski
- Charles B. Timmer De Sovjetliteratuur en het ideaal der vrijheid
- Willem Jan Otten Vaders van de gedachte Hoorcollege over Arthur Schnitzler
- Herlezen Engeland is gesloten
- Poëziekroniek
[p. 235]
Zo wil ik zingen! Levenslang gewijd
aan lippendienst en akoestiek vergeet
ik liedjes van heldhaftigheid.
Ik heb nu aria’s. H-o-o-o-o
niet van honing maar van holy.
Vrijspraak uit het middenrif, de buik,
de dijen, kuiten, voeten, hier sta ik
en dood met klanken de vriendinnen.
Hun jaloezie kan nooit beminnen.
Geroepen geef ik leegte door:
sneeuwvlokstructuur van de muziek
en stilte van de ongenoemde naam.
[p. 236]
‘T bestaat uit stromen langs de gele
en sneeuwwitte uiterwaarden met de vele
plotselinge vogels in de lucht.
Noem ‘t toch moederlijk. Wat een uitvlucht!
Welke moeder schreeuwt verrader
bij het nest? ‘t Is ook geen vader,
het stroomt langs innerlijke waarden
met roodbont vee en zwarte paarden
in groene velden, geel van de eerste snee.
[p. 237]
Achterover dit hoofd, vrij de keel,
de kin hoog in de lucht, ik hang
nog niet, ik speel maar wat.
Waarom zo bang en zo gespannen,
doodsbang voor de boom die wurgt
en voor de struik die wondt?
Weg van toezicht, uit het gebied
van achterdocht draag ik het uit:
er is voor mij geen therapeut.
Ik kan niet rusten in de onbeheerde
tuinen die ik zelf ontworpen
heb en snijdend onderhoud.
[p. 238]
Wees fier, een trotse meid, het hoofd rechtop,
het paardestaartje verticaal, idem het hart.
Werp Zeeuwse knopjes weg, neem lange hangers,
laarzen, een schotse ruit met breedgesmede speld.
Je heupen staan breeduit, glad, glanzend ben
je zonder franje, zijde streelt de vingertoppen.
Verman je, doe niet zo verwijfd. Je wordt gestraft
met landarbeid, verwijderen van vissekoppen.
Dans als een god voor hemelsbrede spiegels.
[p. 239]
Zo naakt en wijdbeens heb ik nooit gestaan,
met armen in de lucht. Ik durfde niet maar nu.
Geen keten maar een sieraad is mijn hoofdband.
Granaat voelt als graniet. Niemand die mij ziet.
Wat kapot is maak ik heel, ik ben de nieuwe
Florence Nightingale. Borst vooruit, hoofd
en hals rechtop. De arm, gebogen of gestrekt,
werpt levend lamplicht op de dodelijkste bek.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief