tumult van de zee… monsterlijk…

 

‘gister nog zei ik haar…’

 

(hij denkt aan haar al te gespierde

kuiten, zou haar op slag willen ruilen

voor een Chinese die niet zou verstaan wat hij zei

– toch zouden zij met elkaar praten

en onbegrijpelijk lachen: naaktheid)

 

Het stuift en alleen de nabijheid der zee

bedwingt deze vuurgloed die niet ontvlamt

maar toch brandt.

 

monsterlijk?… tanden

die door de honger wit zijn gebleven…