- Uit zijn brieven en essays R.C. Bakhuizen van den Brink
- Twee maal Orwell door J.W. Smit
- Schip
- Elisabeth Eybers
- Een gat in de Nacht Adriaan Morriën
- Vissen in de wei
- [Vervolg Een gat in de nacht]
- Noot
- De nieuwe vrije stem door R. van Zeyst
- In Gods naam door E.M. Janssen Perio
- [Gedicht van Leo Vroman]
- [Vervolg In Gods naam]
- Tijd
- De god denkbaar, denkbaar de god G.A. van Oorschot, A’dam 1957.
- Ein mythus des zwanzigsten jahrhunderts
- Koelhoofden contra cerebralen
- Epithalamion (fragmenten)
- Domper
- Tartuffe in Stepantsjikovo een vergelijking van Molière's ‘Tartuffe’ met één van Dostojevski's kleinere romans door H.G. Schogt
- Mijn neef Ahrend door Ton van Oudwijk
- De luiaard
De tijd, dat is abstract, het zijn vier tekens,
stapstenen op een onbekend terrein,
de eigenaar is dood en de bezoekers zijn
nieuwsgierig zonder hartstocht en maar even
geschrokken van het bordje: hond, want och, de hond
is ook dood, en zij gaan de villa binnen.
Dit was het huis van, zegt de gids, en zwijgt
een ogenblik, de Duitse Keizer. Wat? De Duitse wat?
De Keizer, zegt een dame, en zij pakt ‘s mans dwaze
pijp.
Laat dat, juffrouw, als iedereen zo zou beginnen.
Wie zich voor een gevallen grootheid interesseert,
kan altijd terecht, zolang hem een bestaande
grootheid niet bij verrassing attaqueert
in deze tijd, die toch gedacht wordt in vier tekens,
maar ons als gids o f Keizer maltraiteert.
JAN EMMENS
Lees de Tirade Blog
Terugkeren
Op de presentatie van zijn roman De handlezer mocht ik vriend Chris Polanen interviewen. Ik deed dat met plezier omdat Chris makkelijk praat en ik het boek al gelezen had. Als je iemands werk mooi vindt dan loopt zo’n gesprek vanzelf – dan hoef je eigenlijk geen vragen voor te bereiden. Toch doe ik dat...
Lees verderErgens heel zuidelijk.
(beeld: Don Duyns) Ergens heel zuidelijk.In de straat Magellaan.In de bek van een bultrug. EénToen ik vier jaar en twee maanden was, vermoordde ik een parkiet.Zonder opzet,Maar wel met mijn gemene blote hand.Ik moest heel hard huilen.‘Hoe heeft dat kunnen gebeuren?’ vroeg mijn vader.‘Ik wist het niet,’ zei ik — en dat meende ik ook.Mijn...
Lees verderHet naamloze teentje
(beeld: Don Duyns) …En het weekend… kwam tevoorschijn. Ik sla de dekens van me af en zet mijn blote voeten op de grond. Het zonlicht spiekt langs de gordijnen. Ik wrijf in mijn ogen met mijn armen wild omhoog en omlaag, alsof ik vliegen wil. Dat wil ik ook: ik spring op. Het weekend is...
Lees verder
Blog archief