- Paul Meeuws Kunstwol
- Eva Gerlach
- Leonard Nolens Erotisch schimmenspel
- Charlotte Mutsaers Plaatstaal, bloed en de logica van het gevoel
- Willem Jan Otten Kan de essayist ontroeren?
- J. Bernlef Ontroeringen
- [Onverzonden brief]
- Tomas Lieske Moeder Iokaste
- Marieke Jonkman Ouders
- Rogi Wieg
- Jan Stavinoha Terug naar de Urquell (1)
- Jan Baeke
- Herlezen Litanie van de beweging
- Poëziekroniek
[p. 360]
Dit alles is ook tevergeefs,
de bedding in het gras
dat je zachtzinnig voorkwam,
want het glinsterde alsof
daar iets lag. Een haan kraaide
deze ochtend ver weg van je hoofd,
en de zon scheen op de dag
die maar duurde, blauw
en verheven met zeeën van
tijd, met korenaren en
dorpen, zo meetbaar
dat je niet wegging,
maar uiteenviel,
zwak en onnadrukkelijk.
[p. 361]
Dit alles is ook achtergelaten,
geen rots ben je geworden,
geen mysterie zoals je begon,
waar je niet bent
is een verwarring van licht
en donker uitgebleven, is
het al zacht en ontziend,
al bijna als gras.
Op de velden steekt de wind op,
verliest zich de rust
in radeloos fluisteren,
nadat het gebeurde uiteenviel,
en toch hardnekkig
bleef ademhalen.
[p. 362]
Op de brug is het onder je
voortgeslingerd, je hoofd
in deze waaiende morgen
hoog, en ik aan je buik verborgen.
De barst met toen je mij
nog ontkwam, dat nergens zijn,
jij voor op mij, en nu
in de verschijning aan elkaar
toch aangeraakt. De wetten
van je ogen zijn de ronding,
die van je handen dat ze
zijn van jou, zoals de rivier
niet landinwaarts zal stromen.
Maar achter ons de stad
die volloopt met water, de vogel
die drijft op zijn rug, veilig,
alsof iets ontstaat buiten
en dan naar binnen kan gaan.
[p. 363]
De dag vertakt zich,
maar steeds meer raak je los
in een langzame stap,
je omklemt de hals,
aaneengevoegd als een hand
op je heup en schouder, bij je hoofd
het hoofd van een andere stof.
Boven het grasland waait de wind verte,
de hemel brengt diepte,
de tijd opnieuw tevergeefs.
Maar hier is nu niemand die nadenkt,
alleen dit bewegende, beknot tot
zichzelf en tot mij ver daarbuiten.
[p. 364]
De speld prikt daar
waar je net niet bent,
of als een wesp in de lucht
op weg gaat is het ontzagwekkend
gelijk aan een dag van liefde.
Want straks op je huid
ben je laat, één woord verkeerd
gesproken, één vinger tegen de lippen
voor wat het had moeten zijn:
tegelijkertijd.
Terwijl je ligt tegen elkaar,
en je ademt, neem je in
wat je uitblies als lucht,
neem je wespen terug, en slaapt.
Lees de Tirade Blog
DE MENS ALS BIOPIC 7 Govert Flinck vs Rembrandt
De schilder Govert Teunisz Flinck is opgenomen in het Amsterdamse Pesthuis en zegt: ‘Mijn hele leven heb ik gewacht tot al mijn critici aan de pest, cholera, of tyfus gestorven zijn. Wachten tot iedereen verdwenen en vergeten is, behalve ik. Ja, ik heb rottige gedachten gehad, mijn hele leven. En nu? Eén ding hamert, hámert...
Lees verderGlittertand
Voorheen vervloekte ik de studiedagen van mijn dochters basisschool. Dat kwam deels doordat ik ze niet (als een georganiseerde ouder) aan het begin van elk jaar in mijn agenda zette. Gênant vaak heb ik balend voor die poort gestaan, opkijkend naar donkere lokalen. Sinds dit jaar staan alle studiedagen in mijn agenda en mijn hekel...
Lees verderChopin
Om mijn verhuizing naar Utrecht te vieren ging ik naar de bladmuziekzaak Broekmans en Van Poppel. Ik was er al lang niet geweest: de laatste jaren bestel ik mijn bladmuziek in hun webshop. Vroeger, toen mijn broer nog in Utrecht woonde, kwam ik er voor mijn gevoel regelmatig. Als we door de binnenstad liepen, vroeg...
Lees verder
Blog archief