- Leo Vroman De godganselijke nacht
- Gerrit Krol Meesters over de tijd (slot)
- [Tekeningen plus tekst]
- Robert Anker In het café
- Tomas Lieske Onder de dieren
- Willem Jan Otten Lezing te houden voorafgaande aan een vertoning van Belle de Jour
- Eva Gerlach Wat zoek raakt
- Herman de Kat Winter in New York
- Marieke Jonkman
- H.H. ter Balkt
- Herlezen Anton Koolhaas / Alle dierenverhalen
- Poëziekroniek
[p. 361]
Droeg ik naaldhakken, levendiger
zou ik mijn strak en gloedvol rokje
rechtstreeks richting vragen jagen.
Droeg ik feestvierende, vrij hangende
oorbellen, ik zou kaarsrecht zitten,
stralend, en beslister antwoorden.
Droeg ik zuivere, koel vallende zijde
ondanks de kou zou ik overal heet zijn,
uitstralen wat ik warm in mij houd.
Ik zou, ik zou. Zonder goud, in broek
en slobbertrui ben ik geen echte vrouw.
[p. 362]
Dat jij volkomen in mij was
en altijd goed gekleed! Met
geuren waar ik weg van ben.
Te laat. Alleen de taal legt
mij gereed en open in het gras
waar ik de kruiden ken. Plezier
ontbreekt. Jij geurt nooit hier
maar altijd diep in mij.
[p. 363]
Wie blaat maakt zich tot schaap, wordt
door de wolven opgevreten. Ik stort
mijn hart nu blatend uit: weerloos, breekbaar
wil ik niet sterk en ongebroken heten.
Mannen doorsteken mij, vrouwen vegen
de vloer zorgvuldig aan, opgevouwen wil
ik blijven in mijn stormbestendig huis
waarbinnen zand en wind de gasten zijn.
Ik vouw me in mijn verzen uit en schuif
voorzichtig deze regels buitenshuis,
het stuiven in, medeplichtig aan vernietiging.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief