- Wouter van Oorschot Saluut bij aankomst
- Toine Moerbeek Het beeldgedicht
- Wim Brands
- Kester Freriks Als door een storm
- Jan Baeke
- Frans Deschoemaeker
- De reus in mijn hoofd Rogi Wieg De ontroerende buitenkant van A. Alberts
- Hanny Michaelis Dankwoord bij de aanvaarding van de Anna Bijns Prijs 1995
- George Moormann Uitzicht op scheiding
- Harry Mesterom
- Jan Stavinoha Aan de oever
- P. Zimmerman Over het beoordelen van beeldende kunst
- Adriaan Morriën
- Teunis van der Zwart
- Maria Barnas De reis
- Remco Ekkers
- Guus Middag Psalmen en algen
- J.J. Voskuil De moeder van Nicolien
[p. 53]
Tabula rasa
Niets zo gevreesd als het gekrijs
van een griffel op een schone lei.
En toch vrees je de leegte meer.
Neem dus je zachtste penselen,
in gedachten de gloeiende tuinen
op de grijze plavuizen van een kerkinterieur.
Tabula Rasa of Fata Morgana,
het liefst had je er je liefde
voor het witte doek op losgelaten.
[p. 54]
De onzichtbare baai
De onzichtbare baai aan de andere kant
van de oceaan. Je hoefde de telefoon
maar over te laten gaan om de schepen
voorbij te kunnen horen varen.
De rozen diep over het balkon gebogen.
Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen
nog hoorbaar voordat ze de golven raken.
Sterke rozen
Aan wie wij denken wanneer wij
op een wandeling door de stad
ergens lezen dat deze dagen
de sterke rozen in de aanbieding zijn.
Aan wie en aan wie niet.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief