- Wouter van Oorschot Saluut bij aankomst
- Toine Moerbeek Het beeldgedicht
- Wim Brands
- Kester Freriks Als door een storm
- Jan Baeke
- Frans Deschoemaeker
- De reus in mijn hoofd Rogi Wieg De ontroerende buitenkant van A. Alberts
- Hanny Michaelis Dankwoord bij de aanvaarding van de Anna Bijns Prijs 1995
- George Moormann Uitzicht op scheiding
- Harry Mesterom
- Jan Stavinoha Aan de oever
- P. Zimmerman Over het beoordelen van beeldende kunst
- Adriaan Morriën
- Teunis van der Zwart
- Maria Barnas De reis
- Remco Ekkers
- Guus Middag Psalmen en algen
- J.J. Voskuil De moeder van Nicolien
[p. 53]
Tabula rasa
Niets zo gevreesd als het gekrijs
van een griffel op een schone lei.
En toch vrees je de leegte meer.
Neem dus je zachtste penselen,
in gedachten de gloeiende tuinen
op de grijze plavuizen van een kerkinterieur.
Tabula Rasa of Fata Morgana,
het liefst had je er je liefde
voor het witte doek op losgelaten.
[p. 54]
De onzichtbare baai
De onzichtbare baai aan de andere kant
van de oceaan. Je hoefde de telefoon
maar over te laten gaan om de schepen
voorbij te kunnen horen varen.
De rozen diep over het balkon gebogen.
Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen
nog hoorbaar voordat ze de golven raken.
Sterke rozen
Aan wie wij denken wanneer wij
op een wandeling door de stad
ergens lezen dat deze dagen
de sterke rozen in de aanbieding zijn.
Aan wie en aan wie niet.
Lees de Tirade Blog
Warm
Hitte verbindt. Er wordt minder van je verwacht; je verwacht een stuk minder van anderen en veel minder van jezelf. Bij hitte doe ik alles langzaam en merk dan dat ik hetzelfde gedaan krijg – zelfs na vijf duiken in de gracht en anderhalf uur staren sluit ik mijn laptop in de middag met tevredenheid....
Lees verderZomerverlies
Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
Lees verderDe bekende weg
Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
Lees verder
Blog archief