- Wouter van Oorschot Saluut bij aankomst
- Toine Moerbeek Het beeldgedicht
- Wim Brands
- Kester Freriks Als door een storm
- Jan Baeke
- Frans Deschoemaeker
- De reus in mijn hoofd Rogi Wieg De ontroerende buitenkant van A. Alberts
- Hanny Michaelis Dankwoord bij de aanvaarding van de Anna Bijns Prijs 1995
- George Moormann Uitzicht op scheiding
- Harry Mesterom
- Jan Stavinoha Aan de oever
- P. Zimmerman Over het beoordelen van beeldende kunst
- Adriaan Morriën
- Teunis van der Zwart
- Maria Barnas De reis
- Remco Ekkers
- Guus Middag Psalmen en algen
- J.J. Voskuil De moeder van Nicolien
[p. 74]
Tafelbeeldje
Aan tafel in zijn hoofd
het beeld van een meisje
dat haar armen heeft geheven
boven haar hoofd
terwijl in de zwaai omhoog
het laken als een guirlande
zwiert door de lucht
in een stille boog omlaag getrokken
maar stilhangend in het materiaal.
Zij staat met onzichtbare voeten
iets uit elkaar.
Onder de lange jurk haar lichaam
onzichtbaar dus in een flauwe boog
omhoog tot in haar hoofd
gebogen naar één kant
terwijl ze kijkt naar
de tafel.
Dan de armen uit het schuim van de jurk
de steeds wijder wordende mouwen
de onderarmen bloot tevoorschijn komend.
De handen houden het laken vast
en de armen, de schoudergewrichten van het meisje
hebben het laken de zwaai gegeven omhoog.
[p. 75]
De boog van het laken ingezakt
maar nu voorgoed gevangen.
Nu moet hij dit maken
van lichte witte klei of gips.
Is dit mogelijk
die levende stof?
Gaat hij het lichaam maken en dan kleden
of kleedt hij het lichaam in de stof?
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief