- Wouter van Oorschot Saluut bij aankomst
- Toine Moerbeek Het beeldgedicht
- Wim Brands
- Kester Freriks Als door een storm
- Jan Baeke
- Frans Deschoemaeker
- De reus in mijn hoofd Rogi Wieg De ontroerende buitenkant van A. Alberts
- Hanny Michaelis Dankwoord bij de aanvaarding van de Anna Bijns Prijs 1995
- George Moormann Uitzicht op scheiding
- Harry Mesterom
- Jan Stavinoha Aan de oever
- P. Zimmerman Over het beoordelen van beeldende kunst
- Adriaan Morriën
- Teunis van der Zwart
- Maria Barnas De reis
- Remco Ekkers
- Guus Middag Psalmen en algen
- J.J. Voskuil De moeder van Nicolien
[p. 74]
Tafelbeeldje
Aan tafel in zijn hoofd
het beeld van een meisje
dat haar armen heeft geheven
boven haar hoofd
terwijl in de zwaai omhoog
het laken als een guirlande
zwiert door de lucht
in een stille boog omlaag getrokken
maar stilhangend in het materiaal.
Zij staat met onzichtbare voeten
iets uit elkaar.
Onder de lange jurk haar lichaam
onzichtbaar dus in een flauwe boog
omhoog tot in haar hoofd
gebogen naar één kant
terwijl ze kijkt naar
de tafel.
Dan de armen uit het schuim van de jurk
de steeds wijder wordende mouwen
de onderarmen bloot tevoorschijn komend.
De handen houden het laken vast
en de armen, de schoudergewrichten van het meisje
hebben het laken de zwaai gegeven omhoog.
[p. 75]
De boog van het laken ingezakt
maar nu voorgoed gevangen.
Nu moet hij dit maken
van lichte witte klei of gips.
Is dit mogelijk
die levende stof?
Gaat hij het lichaam maken en dan kleden
of kleedt hij het lichaam in de stof?
Lees de Tirade Blog
Vraagtekens achter al ons weten – over vogels
Larousse 12 Zouden mooie en exorbitante vogels zeldzamer worden omdat ze om schoonheid door mensen bejaagd worden? Een aantal zonderen zich van deze veronderstelling al af: we cultiveren soorten die we zeer mooi vinden voor volières en tuinen, de pauw of de goudfazant. Maar nietige onaanzienlijk vogeltjes hebben wel als voordeel dat ze de blik...
Lees verderMeer dan vijftig
Ik ben geen spelletjesman, maar omdat we toch in Moncarapacho waren en die tafel er toch stond en vriendin K stralend vier stenenhoudertjes op tafel had gezet en ik graag wilde meedoen met alles wat mijn vrienden deden en het om Rummikub ging – waarvan ik me vaag de regels kon herinneren – schoof ik...
Lees verderDe wind
De wind komt over zee tegen de heuvel op, schudt de verdroogde vruchten uit de Alfarroba. Hard als kiezels tikken de peulen op het plaatstalen dak boven mijn hoofd. De wind is warm, Marokkaans, heeft maar een beetje water hoeven oversteken voordat hij hier mijn kleren van de waslijn blies. Na het eerste licht stap...
Lees verder
Blog archief