- Wouter van Oorschot Saluut bij aankomst
- Toine Moerbeek Het beeldgedicht
- Wim Brands
- Kester Freriks Als door een storm
- Jan Baeke
- Frans Deschoemaeker
- De reus in mijn hoofd Rogi Wieg De ontroerende buitenkant van A. Alberts
- Hanny Michaelis Dankwoord bij de aanvaarding van de Anna Bijns Prijs 1995
- George Moormann Uitzicht op scheiding
- Harry Mesterom
- Jan Stavinoha Aan de oever
- P. Zimmerman Over het beoordelen van beeldende kunst
- Adriaan Morriën
- Teunis van der Zwart
- Maria Barnas De reis
- Remco Ekkers
- Guus Middag Psalmen en algen
- J.J. Voskuil De moeder van Nicolien
[p. 74]
Tafelbeeldje
Aan tafel in zijn hoofd
het beeld van een meisje
dat haar armen heeft geheven
boven haar hoofd
terwijl in de zwaai omhoog
het laken als een guirlande
zwiert door de lucht
in een stille boog omlaag getrokken
maar stilhangend in het materiaal.
Zij staat met onzichtbare voeten
iets uit elkaar.
Onder de lange jurk haar lichaam
onzichtbaar dus in een flauwe boog
omhoog tot in haar hoofd
gebogen naar één kant
terwijl ze kijkt naar
de tafel.
Dan de armen uit het schuim van de jurk
de steeds wijder wordende mouwen
de onderarmen bloot tevoorschijn komend.
De handen houden het laken vast
en de armen, de schoudergewrichten van het meisje
hebben het laken de zwaai gegeven omhoog.
[p. 75]
De boog van het laken ingezakt
maar nu voorgoed gevangen.
Nu moet hij dit maken
van lichte witte klei of gips.
Is dit mogelijk
die levende stof?
Gaat hij het lichaam maken en dan kleden
of kleedt hij het lichaam in de stof?
Lees de Tirade Blog
Een goed idee
Deze week zag ik in alles een gedicht. Hoe mijn slaapkamerraam als een norse dame kraakt als ik het openzwaai om de ochtend binnen te laten, dat mijn koffiezetapparaat gromt als een valse hond uit het asiel en dat ik mijn ex ervan verdenk te lijden aan uitmaakinsomnia wanneer ze me belt en tegen me...
Lees verderHet spijt me, meneer
Conny reed mijn rolstoel opgewekt het feestgedruis in. De ruit van het etablissement weerspiegelde onze contouren: een onverwoestbare tachtiger die een immobiele twintiger voor zich uit duwt. Het had een sketch van Koot en Bie kunnen zijn. Toch was Conny niet geheel ongeschonden de zomer doorgekomen en bleken we zelfs solidair in de medische mallemolen:...
Lees verderPoffertjes
Ik zat op de bank, las een boek dat er verder volstrekt niets mee te maken had, maar ineens kreeg ik zin in poffertjes. Mijn jas van de kapstok grissen en naar een poffertjeskraam snellen was geen optie en ik vroeg me af of de leeftijdsfase waarin ik zonder schaamte naar poffertjes kon verlangen zo...
Lees verder
Blog archief