- Wouter van Oorschot Saluut bij aankomst
- Toine Moerbeek Het beeldgedicht
- Wim Brands
- Kester Freriks Als door een storm
- Jan Baeke
- Frans Deschoemaeker
- De reus in mijn hoofd Rogi Wieg De ontroerende buitenkant van A. Alberts
- Hanny Michaelis Dankwoord bij de aanvaarding van de Anna Bijns Prijs 1995
- George Moormann Uitzicht op scheiding
- Harry Mesterom
- Jan Stavinoha Aan de oever
- P. Zimmerman Over het beoordelen van beeldende kunst
- Adriaan Morriën
- Teunis van der Zwart
- Maria Barnas De reis
- Remco Ekkers
- Guus Middag Psalmen en algen
- J.J. Voskuil De moeder van Nicolien
[p. 74]
Tafelbeeldje
Aan tafel in zijn hoofd
het beeld van een meisje
dat haar armen heeft geheven
boven haar hoofd
terwijl in de zwaai omhoog
het laken als een guirlande
zwiert door de lucht
in een stille boog omlaag getrokken
maar stilhangend in het materiaal.
Zij staat met onzichtbare voeten
iets uit elkaar.
Onder de lange jurk haar lichaam
onzichtbaar dus in een flauwe boog
omhoog tot in haar hoofd
gebogen naar één kant
terwijl ze kijkt naar
de tafel.
Dan de armen uit het schuim van de jurk
de steeds wijder wordende mouwen
de onderarmen bloot tevoorschijn komend.
De handen houden het laken vast
en de armen, de schoudergewrichten van het meisje
hebben het laken de zwaai gegeven omhoog.
[p. 75]
De boog van het laken ingezakt
maar nu voorgoed gevangen.
Nu moet hij dit maken
van lichte witte klei of gips.
Is dit mogelijk
die levende stof?
Gaat hij het lichaam maken en dan kleden
of kleedt hij het lichaam in de stof?
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief