[p. 127]
Oude ogen
Sneller komen de tranen. Jawel,
je bent ook werkelijk ontroerd.
Maar vroeger kon je ontroerd zijn
met droge ogen. Niemand zag het je aan.
En wat betekent dat nevelige
soms, langs je ogen? Dat je nog blind wordt
als je maar lang genoeg leeft?
[p. 128]
Primavera
De zon het stralende graf
waaruit de aarde herrijst.
Zij oefent, beproeft haar kracht.
De appelboom schiet in de lach.
De leeuwerik tuimelt omhoog.
[p. 129]
Droom
Je was een andere vrouw geworden.
Alleen je glimlach en je oogopslag
waren dezelfde gebleven.
Daaraan herkende ik je ook.
Ik kon maar niet begrijpen hoe dat mogelijk was.
Ik wou het je juist vragen
toen je begon te huilen en de kamer
uitrende.
Ik hoorde je de trap aflopen.
De buitendeur sloeg dicht.
Lees de Tirade Blog
Vier bier en één cola
Het was nog rustig in de kroeg. De zon wurmde zich door het glas-in-loodraampje en viel op de grote, ronde tafel waar Lootje aan zat. Ze lachte me uit toen ze me zag, omdat ik mijn zonnebril nog op had, mijn mond een grauwe streep was en mijn gezicht nog in de kreukels zat door...
Lees verderEen café
Omdat ze op maandagmiddag streetdance heeft en we na school een uurtje moeten overbruggen gaan Ada (7) en ik elke week naar een café. We hebben er een aantal geprobeerd – dat was een tijdje ons ding: steeds op nieuwe plekken cola en bitterballen halen. Sinds we bij Café Chris kwamen zijn we daar gebleven....
Lees verderAnderhalve kamer. In memoriam Kees Verheul (1940 – 2024)
Kort nadat ik bij Van Oorschot was komen werken, vond ik in de krochten van de uitgeverij een exemplaar van Kontakt met de vijand. Het was een nieuw-oud boek, het had er sinds verschijnen in 1975 in een doos gelegen. Ik begon erin en stopte niet meer. De toon, het avontuur. Kees Verheul was de...
Lees verder
Blog archief