Cees Nooteboom
Sterbemann
Dit zijn zijn belangrijke uren
het heftige gras kraakt en groeit
een bloem sluipt gezien in haar doodsbed
de dag is geweldig opwindend!
Hij schept verdriet in zijn leven
uit de roestige kerven van tranen –
hij schept verdriet in zijn grafje
uit de beregende kreken
van stervensverdriet
Is dood dan geen lievertje?
dood is een lievertje,
grootoogje, hard en tikkend geraamte
in een zoethuis van lichaam verborgen.
Kijk lievertjes! kijk hem dan lopen
zijn zoethuis gebonden op tikkend ivoor,
zijn grootoogje zwellend van zoutwatertranen
om zijn tragische sloten te vullen
met brak en stilstaand verdriet
alleen nog bewogen door kikkers
kelerig roepend van ach!
hij gaat dood!
