- [Tirade april & mei 1965]
- Adriaan Morriën> Schrijven is zilver maar spreken is goud
- J.E. Kool-Smit Egotisme versus engagement
- A. Koolhaas Een bloem voor morgen
- Hanny Michaelis / vier gedichten
- H.L. Mulder Wiener Mélange Hans Hahn
- Rutger Kopland / Drie gedichten
- [Bloemlezing]
- M. Verdaasdonk De huisknecht
- Judith Herzberg / vier gedichten
- Charles B. Timmer Goochelen met Gogol
- Renate Rubinstein Niet de woorden, maar de stem
- Vier gedichten / Riekus Waskowsky
- A. Nuis Fragmenten uit de Balenkraai
- Hollandse nieuwe
[p. 274]
Juist toen hij wilde zeggen:
‘maar iedereen verschaft zich toch
problemen, net niet te groot om overheen
te kijken naar een onbereikbaar,
beter leven’
vielen de stille minuten.
Motoren werden afgezet
kerkklokken hielden op
en vogels, zwermen spreeuwen
zoefden over het plein.
Wind schraapte de hoeken
markiezen flapperden, scharnieren
kraakten en piepten.
En in de lege lucht
knalden de vlaggen als zwepen.
[p. 275]
Zo zijn het vaak onze meest eigene gedachten
de meest nabije, de meest schrijnende,
die wij door moeten strepen,
uit moeten krassen.
Wij praten, praten een gat in de nacht.
Dit is het schrikkeluur, de uitgesponnen
schrikseconde. Als honden
zetten wij de tanden in het vod
dat ons zo dierbaar is.
[p. 276]
Wat meer verrassing dan dit hier
deze, deze zeer uitzonderlijke rups?
Een kromgebogen kroonkurk weliswaar
maar waarom daarom minder, glimmend in het gras?
Dit nog zo’n nauw bestaan niet
alleen maar één en daarom
niet genoeg omdat vroeg in de avond
als water stilt, zwaluwen
laag scherend muggen jagen –
niet van de grand kamt het.
Dan veel te veel is het
za vreselijk vredig – en zeker
spant de rups zich over blad –
zo vredig dat de tijd zelf
nu misplaatst lijkt.
Spirea zwaait uit het moeras
hier geuren heen
alsof er niets
gebeuren kan, alleen
de maaimachine graast nog
maait tussen graven gaas.
Als dit dan leven
veel te veel is, niet genoeg,
dan maar het grint,
oud als de wereld
niet wetend wat,
maar is dat wat het is.
[p. 277]
Het kind dat ligt te luisteren
wil nu eens niet verdwijnen.
De ogen helder en open
het denken helder en open
laat hij zich niet door dromen
in hun duikvlucht overvallen.
Hij geeft zich daar niet aan over.
Zo min doet dat de kat
die op de schutting wacht
met sterren aan de punten van zijn vacht
of het bruine nachtuiltje tussen
de zware zachte gordijnen.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief