[p. 22]
M. Croiset
Zeven gedichten
alleen
geen mens op het strand
geen schip op zee
geen meeuw in de lucht
niets in zicht dat kan vergaan
[p. 23]
nevel
de vissersboot hangt in de nevel
onzichtbaar is het einde van de mast
[p. 24]
vorst
rijp over de duinen
geen struik
geen paal
geen sprietje helm ontsnapt
alleen het geluid van een trein in de verte
[p. 25]
inzicht
meeuwen brengen stilte
boven de branding
kijk naar ze
en luister
[p. 26]
6 000 000
ik heb gedronken
gelachen
en gezongen
vergeef het mij
ik ben al zoveel dichter bij de dood
[p. 27]
bestek
iedere golf is nieuw
geen meeuw herken ik
zou de zon dezelfde zijn
[p. 28]
ephemeriden
daar gaat een vlieg op zijn eendagstocht
als ik sterven mocht
gelijk met hem
misschien verlengde ik mijn leven
met uren
