[p. 22]
geen mens op het strand
geen schip op zee
geen meeuw in de lucht
niets in zicht dat kan vergaan
[p. 23]
de vissersboot hangt in de nevel
onzichtbaar is het einde van de mast
[p. 24]
rijp over de duinen
geen struik
geen paal
geen sprietje helm ontsnapt
alleen het geluid van een trein in de verte
[p. 25]
meeuwen brengen stilte
boven de branding
kijk naar ze
en luister
[p. 26]
ik heb gedronken
gelachen
en gezongen
vergeef het mij
ik ben al zoveel dichter bij de dood
[p. 27]
iedere golf is nieuw
geen meeuw herken ik
zou de zon dezelfde zijn
[p. 28]
daar gaat een vlieg op zijn eendagstocht
als ik sterven mocht
gelijk met hem
misschien verlengde ik mijn leven
met uren
Lees de Tirade Blog
Kanans wens
Omdat ik me de onmogelijke terugweg na mijn vorige oogcontrole heel goed herinnerde, regelde ik dit keer een taxi. Ik werd opgepikt door een jonge man in een grote nieuwe Volvo. Tussen het stiksel van de lederen bekleding waren Zweedse vlaggetjes genaaid, en ik complimenteerde mijn chauffeur met zijn goede smaak. ‘Het is een leasewagen,’...
Lees verderTreinen en korjalen
Voor een afspraak in een andere Nederlandse stad dan waar ik logeer, moet ik eerst een eindje lopen naar het metrostation, daarna een trein pakken en in de andere stad aangekomen, daar de tram pakken en ook nog een eind lopen. Als ik mijn afspraak van tien uur wil halen moet ik om kwart over...
Lees verderAls ik oud moet worden
Mijn gitaar en ik zijn op veel plekken geweest. Van Groningen tot Zeeland en vooral veel gehuchten daar tussenin. Samen stonden we voor burgemeesters, dronken Ieren, honderden mensen, twee comateuze bejaarden. We togen naar kroegen, huiskamers, campings, festivals, theaters. Maar op een boot, daar waren we nog nooit, mijn gitaar en ik. Tot een paar...
Lees verder
Blog archief