[p. 22]
geen mens op het strand
geen schip op zee
geen meeuw in de lucht
niets in zicht dat kan vergaan
[p. 23]
de vissersboot hangt in de nevel
onzichtbaar is het einde van de mast
[p. 24]
rijp over de duinen
geen struik
geen paal
geen sprietje helm ontsnapt
alleen het geluid van een trein in de verte
[p. 25]
meeuwen brengen stilte
boven de branding
kijk naar ze
en luister
[p. 26]
ik heb gedronken
gelachen
en gezongen
vergeef het mij
ik ben al zoveel dichter bij de dood
[p. 27]
iedere golf is nieuw
geen meeuw herken ik
zou de zon dezelfde zijn
[p. 28]
daar gaat een vlieg op zijn eendagstocht
als ik sterven mocht
gelijk met hem
misschien verlengde ik mijn leven
met uren
Lees de Tirade Blog
ETEN
De mini-appgroep ETEN ontstond tijdens de tweede lockdown: vier liefhebbers die het niet meer uithielden en desnoods in het geheim bij elkaar zouden komen om te koken en te eten. Omdat ons viertal uit twee restaurateurs en twee restaurantrecensenten bestond, is er van een illegale samenscholing uiteindelijk niets gekomen. We vonden toch dat we het...
Lees verderWachten op Taniguchi
Dikke boeken blijven lang hangen: Oorlog en vrede, De toverberg, Diepe wildernis, de wegen van João Guimarães Rosa, misschien alleen al vanwege hun omvang en hoe lang je er dus mee leefde, etsen ze het verhaal in je ziel. En de tijdspanne die verteld wordt lijkt overeen te komen met de omvang van het boek....
Lees verderPost partum
In het tuinhuis van uitgeverij Atlas Contact verzamelde zich een aantal vrienden en collega’s, die met uitzondering van Jan van Mersbergen en ikzelf nog geen letter van de te presenteren roman Oevers hadden gelezen. Redacteur Marijn Hogenkamp zat retegoed in de materie en hield een mooi praatje over het nieuwe werk van Rob Waumans, waarin...
Lees verder
Blog archief