[p. 551]
In kleine jaarboeken ligt
heel gecomprimeerd mijn leven.
Wie kwam, en waar ik ging.
De letters die de feiten
vatten in taal staan als wachters
voor alles er achter.
Zwijgen op papier dat geen
ruimte laat voor leegte. Zodat
dit leven voller lijkt
dan het, dunkt mij, was.
[p. 552]
De foto laat een jongen zien
van een jaar of tien. Er kwam een
telelens aan te pas – omdat
de jongen hoog, en ver, in een
boom geklommen was. Zijn gezicht
in ‘t groen lijkt dichterbij gehaald.
Zacht streelt de zon zijn roodbruin haar.
Een zoon die naar een vader lacht –
beneden, op het pad. Vader,
geen lens brengt hem nabij. Op hem,
onzichtbaar, valt een ander licht:
een stille liefde straalt hem toe.
[p. 553]
De badweg:
zonder einde of begin in
blond, zilt land.
Een vergeten uitgangspunt, lang
geleden,
dat vacantie heette. Vanwaar
zonder paard
of wagen en geen mens die mij
wou dragen,
ik liep: onbegrepen dagen.
Klein tussen
grote benen over klinker-
stenen naar
het vermeende paradijs waar
harde wind
scherp zand in bange ogen blies.
Lees de Tirade Blog
Caféleven
Een paar keer per week wil Ada (8) naar het café. Hoewel in de meeste van onze vaste barretjes wel kinderen komen, is de kans dat ze daarbij iemand van haar leeftijd ontmoet klein. In Chris, waar we vaak wat drinken en een bitterbal eten, ligt de gemiddelde leeftijd zelfs erg hoog. Nooit heb ik...
Lees verderVraagtekens achter al ons weten – over vogels
Larousse 12 Zouden mooie en exorbitante vogels zeldzamer worden omdat ze om schoonheid door mensen bejaagd worden? Een aantal zonderen zich van deze veronderstelling al af: we cultiveren soorten die we zeer mooi vinden voor volières en tuinen, de pauw of de goudfazant. Maar nietige onaanzienlijk vogeltjes hebben wel als voordeel dat ze de blik...
Lees verderMeer dan vijftig
Ik ben geen spelletjesman, maar omdat we toch in Moncarapacho waren en die tafel er toch stond en vriendin K stralend vier stenenhoudertjes op tafel had gezet en ik graag wilde meedoen met alles wat mijn vrienden deden en het om Rummikub ging – waarvan ik me vaag de regels kon herinneren – schoof ik...
Lees verder
Blog archief