- Toine Moerbeek Rodin I: Edel Ambacht
- [De blinde Route van Serge Onnen]
- Robert Anker
- Tonnus Oosterhoff
- Gerrit Krol Sprookje
- Marieke Jonkman
- Antoine Uitdehaag Repetitieruimte
- Willem Jan Otten Nog een verschrikkelijke machine L’Innocente van Visconti
- Herman Coenen Zwarte kunst
- Peter Ghyssaert
- Charlotte Mutsaers Ik sprak met dennenaalden, pijnappels en vissen 5 Zelfportret als kerstboom of weemoed onverklaarbaar
- Poëziekroniek
- Herlezen Ik ga maar en ben Over J.C. van Schagen’s, Flarden van den wind
[p. 520]
Het kan niet beter dan zo over de volle breedte, ik gevoel mij bedron-
ken. En als ik ga omdat ik moet gaan, ga ik aan kanker attaque ongeval
met de wagen.
Ik ben dor ik ben sappige peer. Ik word uitgepikt door rijm en ritme,
nee, door ritme en rijm, dat klinkt beter.
Ik ben uitstreelbaar (eerste klas muurverf). Ik ben het spook in de (ik
ben) kamer op zich. Geen einde te vinden houd ik niet op.
Simpele zinnen subtiel geen dwaas.
[p. 521]
Ik. Droomde ik niet als kind brandende toren twaalfender commodore
minnaar van het eindklassement?
Ik mag lang wachten tot mij dat toevalt.
Ik zit nu hier. Heb een veer aan mijn arm om wat het haalt te geven te
hebben. Maar niet van uit binnen; ik verzing wat door de windgaten aan-
waait.
Kijk de winter, iets over de winter, iets Hendrik de Vries, kijk een
inval. Een losse inval jongens, met niets verbonden.
Overdag slaap ik, kerkuilste in een welluidende streek.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief