- Prof. Dr. J. Droogleever Fortuyn Over causaliteit en vrijheid
- Treurzang op Goede Vrijdag
- J. de Kadt Vietcong op het Damrak Gemeenteraadsverkiezingen en nog wat
- [Gedichten van C. Buddingh']
- H. Brandt Corstius Alles moet weg
- Rectificatie
- Hanny Michaelis Vijf gedichten
- For Marjan – with love and squalor
- A.L. Schneiders Een gedempt gesprek
- Wat zou ik doen of doe ik dat al
- J. de Kadt Sjahrir Poging tot plaatsbepaling. Benevens een paar persoonlijke herinneringen.
- Een Gedicht van Eugenio Montale
- G.K. van het Reve Mijn bondgenoot Algra
- Huiswaarts
- G.K. van het Reve Bij mijn intrede in de Rooms Katholieke Kerk
- Philo Bregstein Altijd klaarwakker!
- W.A. Wilmink Het reisgezelschap van de Amstel
- Gerrit Krol Op redens oer
- Diskussie
[p. 459]
Door mijn geliefde verlaten
onder het brekende dak
van een geleegde kazerne
(takken door gaten stekende
verliezen hun bladeren weer)
voetstappen van haar
een keer per jaar langs gaand
en zij roepend maar niet verstaand
door ijzige zwartgezaagde
steekbeesten gevoerd,
en telkens hun ongevraagde
steenslag weer opgeboerd,
‘s nachts onder een gebarsten
en holle brullende maan,
daags onder fijngeknarste
zonpoeder stuk gedaan,
met een pen die niet kan schrijven
door mijn handpalm heen gegroeid,
en met ogen vol gruis, te vermoeid
om open en dicht te blijven
zou ik nog luisteren naar
het fluisteren van de wind
en het rinkelen van de ringen,
zolang ik ten minste blijf weten
dat daaraan gordijnen hingen
van haar, ook al zijn ze versleten
en korte jaren geleden
op de grond gestort.
Wel zal ik de stofwolk vergeten
die ze toen opwierpen.
Leo Vroman
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief