- [Tirade april & mei 1965]
- Adriaan Morriën> Schrijven is zilver maar spreken is goud
- J.E. Kool-Smit Egotisme versus engagement
- A. Koolhaas Een bloem voor morgen
- Hanny Michaelis / vier gedichten
- H.L. Mulder Wiener Mélange Hans Hahn
- Rutger Kopland / Drie gedichten
- [Bloemlezing]
- M. Verdaasdonk De huisknecht
- Judith Herzberg / vier gedichten
- Charles B. Timmer Goochelen met Gogol
- Renate Rubinstein Niet de woorden, maar de stem
- Vier gedichten / Riekus Waskowsky
- A. Nuis Fragmenten uit de Balenkraai
- Hollandse nieuwe
[p. 274]
Juist toen hij wilde zeggen:
‘maar iedereen verschaft zich toch
problemen, net niet te groot om overheen
te kijken naar een onbereikbaar,
beter leven’
vielen de stille minuten.
Motoren werden afgezet
kerkklokken hielden op
en vogels, zwermen spreeuwen
zoefden over het plein.
Wind schraapte de hoeken
markiezen flapperden, scharnieren
kraakten en piepten.
En in de lege lucht
knalden de vlaggen als zwepen.
[p. 275]
Zo zijn het vaak onze meest eigene gedachten
de meest nabije, de meest schrijnende,
die wij door moeten strepen,
uit moeten krassen.
Wij praten, praten een gat in de nacht.
Dit is het schrikkeluur, de uitgesponnen
schrikseconde. Als honden
zetten wij de tanden in het vod
dat ons zo dierbaar is.
[p. 276]
Wat meer verrassing dan dit hier
deze, deze zeer uitzonderlijke rups?
Een kromgebogen kroonkurk weliswaar
maar waarom daarom minder, glimmend in het gras?
Dit nog zo’n nauw bestaan niet
alleen maar één en daarom
niet genoeg omdat vroeg in de avond
als water stilt, zwaluwen
laag scherend muggen jagen –
niet van de grand kamt het.
Dan veel te veel is het
za vreselijk vredig – en zeker
spant de rups zich over blad –
zo vredig dat de tijd zelf
nu misplaatst lijkt.
Spirea zwaait uit het moeras
hier geuren heen
alsof er niets
gebeuren kan, alleen
de maaimachine graast nog
maait tussen graven gaas.
Als dit dan leven
veel te veel is, niet genoeg,
dan maar het grint,
oud als de wereld
niet wetend wat,
maar is dat wat het is.
[p. 277]
Het kind dat ligt te luisteren
wil nu eens niet verdwijnen.
De ogen helder en open
het denken helder en open
laat hij zich niet door dromen
in hun duikvlucht overvallen.
Hij geeft zich daar niet aan over.
Zo min doet dat de kat
die op de schutting wacht
met sterren aan de punten van zijn vacht
of het bruine nachtuiltje tussen
de zware zachte gordijnen.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief