Ambrosia, wat vloeit mij toe?

Is dit het vocht der melkkoe?

Voel al mijn ballen beven!

 

Het schokken van uw prammenstel

Electriseert mijn liefste vel.

Dit is het wilde leven!

 

Kom, cirkel met mij langs de baan

En laat ons tot de sterren gaan:

Eén dubbellijf gespannen!

 

Vertrouw me: ik ben zoo zacht als vel

En proef tot in uw diepste hel,

De speer der Engelmannen!