[p. 54]
Lieke Marsman
Liefde in tijden van eenzaamheid
Als je zo doet ga ik zeggen dat je een door het water gesleurde
boterham bent, ik bedoel geen drabbig wentelteefje maar een
in de gootsteen gevallen sneetje. Als je de keus aan mij laat
ga ik twijfelen – het verschil tussen angst en liefde is geen
fysiologisch gegeven maar het resultaat van psychologische
interpretatie, zei mijn vriendin die in therapie is geweest
en ik ben een echte denker, dus ik heb een probleem. Voor de grap
haalden we titels van boeken door elkaar, Honderd jaar cholera, Liefde
in tijden van eenzaamheid – is niet te vertrouwen, wilde ik zeggen,
in tijden van eenzaamheid kan iets wat helemaal geen liefde is
opeens veel weg hebben van een overweldigend gevoel dat groter
in je groeit, dat is weliswaar verwarrend, maar dat maakt het geen liefde.
Als je nu geinig gaat doen dan zie ik me genoodzaakt je een smiley
van een spookje toe te sturen, dat is geinig, als je nu moeilijk gaat doen
dan zal ik hoe dan ook acht redenen hebben die je standpunt
weerleggen en ik ga ze nu opnoemen 1) ik kan er niet tegen
om zoals jij doet in het nu te leven en zou die gedachte het liefste
voor me uitduwen terwijl ik jou er achteraan sleur 2) ik ken
een geheim over je waar je zelf nog niet bij kunt en ik wil het niet
met je delen 3) ik ben een sukkel voor wie het verschil tussen seks
en liefde niet is weggelegd, een uitgewoond alleenstaand huis, een
bijna leeg kantoor waar niets meer rest dan pianoklanken, zwarte
koffie en het zwart voor mijn ogen krioelt 4) je lievelingsauteur
heeft een omvangrijk oeuvre met enkele hoogtepunten, maar ik kan zo
vijf schrijvers noemen die ik beter vind 5) ik kan daarentegen geen
[p. 55]
vogelhuisje voor je timmeren, ik blufte 6) je salamispaghetti
is aardig maar mijn Kaiserschmarrn is onovertroffen 7) tevredenheid
is minder gelukkig dan extase, correct, maar toch het hoogst haalbare,
dus zit ik liever stil voor mijn verrotte raamkozijn dan dat ik kreunend
in jouw smetteloze bed beland 8) je noemt me een geluksvogel, ik ben
in werkelijkheid een treurduif. Het was inderdaad gezellig in het restaurant
die avond, maar je moet weten dat mijn keuzes onbepaald blijven, dat ik
het liefste loop op één nacht ijs. Als je nu gaat huilen zal ik
mogelijk een puppy na gaan doen, zelf weten, we kunnen
samen in de lach schieten, maar zorg dan ook eens dat jij zelf
het grapje maakt. En als je weer gaat denken dat je een nutteloos
persoon bent op een nutteloze dag, lees dan eens zo’n klassieker
uit de wereldliteratuur, dat helpt, liefje.
Lieke Marsman (1990) is redacteur van Tirade en dichter.
