- Leo Vroman Op zoek
- Tomas Lieske De achterste kamer
- [Foto's]
- Nicolaas Matsier I-grec
- Gerrit Massier
- J. Hendrikx Stilleven
- H.H. ter Balkt
- Ingrid Baal Er is geen gebiedende wijs in een groen veld (fragment)
- K. Schippers De trap naar het park
- Marieke Jonkman
- Herlezen Wijkend centrum Over de romans en verhalen van A. Alberts
- Herlezen De voetstappen van het geheugen
- Poëziekroniek
[p. 69]
Mijn vader dacht aan rozen toen hij schoot.
Beschadigde mijn moeder. De borst ontbloot
ging hij te keer, verbrijzelde wit van drift
(‘O Wendel, weer een dochter’) zijn kunstgebit.
Zijn duimen stònden toen hij in het grijs kostuum
zijn leerlingen toebeet: ‘Wee je gebeente, als je
het brein niet samenperst tot wit gesteente.’
Over het strand gewandeld toen het ijzelde,
meeuwen in hagel gezien, gedacht: wat een geharde
vogels. Dat vrouwen zullen zich voortdurend harden.
Ik stierf van angst als wekelinge voort te gaan.
[p. 70]
Je hield je flink. Het oog werd vochtig
toen ik verbood juwelen op te rapen.
Verantwoording leeft achterdochtig in een uithoek.
Mocht iemand er later naar vragen
dan verzwijg ik de plaat in het oncologieboek.
Je zult het nooit wagen.
[p. 71]
Einde verzorging van man en paard, kind en huis.
Ik word weer dochter in het verpleegtehuis
en zoek mijn moeder en mijn vader. Onbereikbaar
vastgebonden op een stoel, een pluchen baar.
Ik zie mezelf: veel kwijl en weinig snottebel,
ruik zevenenveertig elf heel vredig om me heen
of zit als vader met Herodotus op schoot.
Ik weiger de vernedering van deze dood.
Kies voor de verzorging van kind en man,
huis en paard zodat ik dáárin stikken kan.
Lees de Tirade Blog
Leesplezier
Daar stond ze voorin de klas, Marijke van Mil, de bedenker van de verhalen van Tiefka Bonie en het groene hondje, klaar om een nieuw avontuur van het tweetal voor te lezen. Het was muisstil terwijl ze vertelde. Die momenten waren magisch voor mij als kind. Ik was een jaar of zes en zat in...
Lees verderTortelkatten
Ik kwam thuis, knipte de lichten aan en begon wat te rommelen in de keuken, waar de afwas tot Bijbelse proporties was uitgedijd. Omdat de afwas pas problematisch is wanneer het laatste bord zich heeft aangediend, wendde ik mijn blik af en slofte naar mijn stoel. Als het een normale dag was geweest, had Madame...
Lees verderMiniatuurrampje in de Pacific
(De wereld in stukken 11) Waar kijkt een Paaseilandhoofd naar? De enorme beelden stonden aan de buitenkant van het eiland, aan de kuststrook opgesteld en keken naar binnen, landinwaarts. Ze keken vermoedelijk onder meer naar enorme kippenhokken. Want naast de moai, de hoofden zelf, en de ahu, de enorme platforms waarop ze geplaatst werden en...
Lees verder
Blog archief