- Byron op Reis
- De gehoorzame republiek door S. Tas
- Voor onze onafhankelijkheid
- De opvoeding van Don Juan Byron (vert. J. Eijkelboom)
- Blumfeld G.B. Vaandrager
- Chr. J. van Geel
- Elisabeth Eybers
- De fragiele kereltjes door J.J. Peereboom
- De heer Huisman door R.J. Peskens
- De Vlekker
- [Vervolg De heer Huisman]
- A merrie tale
- Zullen zij morgen dichters zijn?
- Elisabeth Eybers. Neerslag. (G.A. van Oorschot. Amsterdam. 1958.)
- Het socialisme en de intellectuelen door Josine W.L. Meyer
[p. 11]
Het sneeuwt een haren rug op takken, een vacht op blaren,
op gras, een ijsbeerpels, de klauwen uitgestoken,
de bek met rode gipsen tong, fel opgesperd,
de ogen dood, zo ligt de sneeuw gestrekt
in tuinen tot in het verste veld.
Nachtvlinder op het blad van mijn hand,
lijnen van toekomst,
ogen van God, onder droog stof bedolven.
Nachtvlinder, nachtvlinder, driekante blinde in hel licht.
de dag is een waaier van duivels.
Een boze bui, zes uur, de hagel slaat de grond,
de zon, net op over de duinen scheert langs het raam,
steekt blote armen, bolle vuisten, gouden balken binnen,
schrikt terug, schildert bewegende takken tussen
de schaduw van de spijlen van het raam,
de winterwind op de houten vloer na.
Rondom met dromen volgeschilderd,
ik op de rand van mijn bed, ik zie
haar wandelen, struikelen, vallen,
moe van het nachttang uitweg zoeken,
de bij, stoffig en ingekrompen,
die gisteren de kamer in –
gevlogen was, geladen met
de eigen warmte,
beladen met de zon, een klein
tumult van licht.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief