- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- J. Bernlef In de sleutel van schipbreuk
- Huub Beurskens Laatste bloemen
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren Storm stormt
- Judith Herzberg Over het omhelzen na het afscheid
- Marieke Jonkman
- Rutger Kopland Aanwijzingen voor het schrijven van een ansichtkaart en een voorbeeld
- Jan Kuijper
- Ed Leeflang Po Tsju I
- K. Michel
- Tonnus Oosterhoff
- Martin Reints
- Bert Schierbeek
- Willem van Toorn
- M. Vasalis
- Leo Vroman In alle vormen
- Elly de Waard
- Rogi Wieg
- Ad Zuiderent
- H. Brandt Corstius Het broodmes
- Herlezen De wilde eentonigheid van A. Roland Holst
- Herlezen De ziekte van Krol
[p. 143]
Het stadje is omringd door hijgende, vonkende natuur.
‘s Avonds – het is in het hotel niet om uit te houden –
lopen we in onze trainingshuid nog even
naar de rand van wat morgen te doen staat,
het doel van onze tocht,
de indrukwekkende krater.
Het grillig gevormde oppervlak
– pas op voor blauwig gas –
– als de schoenen smelten moeten we terug –
is de korst van respect en wantrouwen.
Gevaarlijke kunst van te weten komen door uitstellen:
hoe heet wordt het hart in de korf
voor het uitstroomt, met zwavel reageert en verdampt
zonder het andere te ontmoeten?
[p. 144]
Zoals het moet is het ook:
de vrouwen in een kring in het gras,
gitzwart glimhondje, poes lampoot en kind pis-in-de-wei erbij.
De vitrage streelt de boxen;
ze staan schuin omlaag in het open raam.
De vrouwen dansen zittend.
‘Harder toch, mannetje!’
Ik heb uit mijn darmen het gif gebloed
dat de vreemde gifslaap teweegbracht.
Ik mag op, ik mag de muziek bedienen.
Ginds rijdt de bus naar Rustenburg
vlak achter de bus naar Schuilenburg.
De wiegende ruggegraten herinneren mij,
herinneren zich herinneren mij.
Al dat meegaan voor nadenken.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief