- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- J. Bernlef In de sleutel van schipbreuk
- Huub Beurskens Laatste bloemen
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren Storm stormt
- Judith Herzberg Over het omhelzen na het afscheid
- Marieke Jonkman
- Rutger Kopland Aanwijzingen voor het schrijven van een ansichtkaart en een voorbeeld
- Jan Kuijper
- Ed Leeflang Po Tsju I
- K. Michel
- Tonnus Oosterhoff
- Martin Reints
- Bert Schierbeek
- Willem van Toorn
- M. Vasalis
- Leo Vroman In alle vormen
- Elly de Waard
- Rogi Wieg
- Ad Zuiderent
- H. Brandt Corstius Het broodmes
- Herlezen De wilde eentonigheid van A. Roland Holst
- Herlezen De ziekte van Krol
[p. 131]
Ik vind er zo’n schat aan onmacht en trots
dat ik het niet wens of vermag te zeggen.
Veel eerder dan er eer mee in te leggen
zou ik mijn woorden op de kale rots
verloren laten gaan; tussen de zeggen,
de russen en het riet is zo iets bots
als weerklank ongehoord. De spiegel Gods
laat zich door handen niet breken met dreggen.
Vlak onder water loert de bullebak.
Hij grijpt je als je nog op het droge staat
en je iets voorover buigt. Meen je in een wak
een nix te zien, dan is het al te laat.
Ik kijk in ‘t gat van het houten gemak
wanneer er een bloem uit mijn bol opslaat.
[p. 132]
De witte parel rolt terug in zee
vanaf het strand vol volgevreten zwijnen.
Het grote zal verdrinken in het kleine
tot het niets meer uitmaakt wie van de twee
je voor je hebt. Vele wachters beschijnen
de ivoren toren van je hals, waarmee
een asgrauw schijnsel wordt geruild in stee
van parelgrijs. Zo kom jij in het reine.
Al wat ik had heb ik om haar verkocht
en nu ben ik haar kwijt in eeuwigheid –
daar word je niet ten huwelijk uitgegeven.
Voor de eeuwigheid staat zij. Ik ben verzocht
door een duivelin zingend van afscheid.
Ik ben geen varken. Dit is niet mijn leven.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief