- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- J. Bernlef In de sleutel van schipbreuk
- Huub Beurskens Laatste bloemen
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren Storm stormt
- Judith Herzberg Over het omhelzen na het afscheid
- Marieke Jonkman
- Rutger Kopland Aanwijzingen voor het schrijven van een ansichtkaart en een voorbeeld
- Jan Kuijper
- Ed Leeflang Po Tsju I
- K. Michel
- Tonnus Oosterhoff
- Martin Reints
- Bert Schierbeek
- Willem van Toorn
- M. Vasalis
- Leo Vroman In alle vormen
- Elly de Waard
- Rogi Wieg
- Ad Zuiderent
- H. Brandt Corstius Het broodmes
- Herlezen De wilde eentonigheid van A. Roland Holst
- Herlezen De ziekte van Krol
[p. 143]
Het stadje is omringd door hijgende, vonkende natuur.
‘s Avonds – het is in het hotel niet om uit te houden –
lopen we in onze trainingshuid nog even
naar de rand van wat morgen te doen staat,
het doel van onze tocht,
de indrukwekkende krater.
Het grillig gevormde oppervlak
– pas op voor blauwig gas –
– als de schoenen smelten moeten we terug –
is de korst van respect en wantrouwen.
Gevaarlijke kunst van te weten komen door uitstellen:
hoe heet wordt het hart in de korf
voor het uitstroomt, met zwavel reageert en verdampt
zonder het andere te ontmoeten?
[p. 144]
Zoals het moet is het ook:
de vrouwen in een kring in het gras,
gitzwart glimhondje, poes lampoot en kind pis-in-de-wei erbij.
De vitrage streelt de boxen;
ze staan schuin omlaag in het open raam.
De vrouwen dansen zittend.
‘Harder toch, mannetje!’
Ik heb uit mijn darmen het gif gebloed
dat de vreemde gifslaap teweegbracht.
Ik mag op, ik mag de muziek bedienen.
Ginds rijdt de bus naar Rustenburg
vlak achter de bus naar Schuilenburg.
De wiegende ruggegraten herinneren mij,
herinneren zich herinneren mij.
Al dat meegaan voor nadenken.
Lees de Tirade Blog
Vier bier en één cola
Het was nog rustig in de kroeg. De zon wurmde zich door het glas-in-loodraampje en viel op de grote, ronde tafel waar Lootje aan zat. Ze lachte me uit toen ze me zag, omdat ik mijn zonnebril nog op had, mijn mond een grauwe streep was en mijn gezicht nog in de kreukels zat door...
Lees verderEen café
Omdat ze op maandagmiddag streetdance heeft en we na school een uurtje moeten overbruggen gaan Ada (7) en ik elke week naar een café. We hebben er een aantal geprobeerd – dat was een tijdje ons ding: steeds op nieuwe plekken cola en bitterballen halen. Sinds we bij Café Chris kwamen zijn we daar gebleven....
Lees verderAnderhalve kamer. In memoriam Kees Verheul (1940 – 2024)
Kort nadat ik bij Van Oorschot was komen werken, vond ik in de krochten van de uitgeverij een exemplaar van Kontakt met de vijand. Het was een nieuw-oud boek, het had er sinds verschijnen in 1975 in een doos gelegen. Ik begon erin en stopte niet meer. De toon, het avontuur. Kees Verheul was de...
Lees verder
Blog archief