- Rutger Kopland
- Elisabeth Eybers Jeugherinneringe
- Bert Schierbeek Een plek
- Charles B. Timmer Russische notities
- Eduard Limonov Heimat
- Vladimir Vysotski Maar jullie?
- Th. de Boer Het vaderland van de rede
- Willem van Toorn Het huis te klein
- Kees 't Hart
- Jan Denolf Uren met Koos Hageraats
- Tonnus Oosterhoff Het speelgoed spreekt (opgewonden)
- Rogi Wieg
- Herlezen Houtekiet̀: de vorm van een Bohemer
- Poëziekroniek
- Medewerkers aan dit nummer
[p. 171]
Er gonzen onbekenden. Zacht,
uit de eeuwigheid blaast God
wat wolken over de tuinen, ik dacht
dat ik was afgeleefd, dat
ik niets meer liefhad, misschien kieskeurig
als een echte minnaar.
Maar jij bent teder, willekeurig
leef je met me, mijn gevaar
is een karteltand
waarlangs jij mij beweegt, wiegend
onbeschadigd door de hand
van blinde God. Je aait
me maar, ik zie
hoe licht over de tuinen waait.
[p. 172]
Ik werd gewekt deze morgen
door haangekraai, pas gevallen sneeuw.
Wij leven licht, maar dit is een slechte eeuw,
in de fabrieken branden verborgen
systemen. En God is triest, Zijn wolken
drijven bijeen deze morgen, een ogenblik
zegt je en neemt je liefde op, alsof vertolken
van haar het enige kan zijn. Een ogenblik
zeg je en de middag is al geweest
achter ons huis. We ruimen de tafel af,
het laatste licht heeft voor je gedanst; je beeft
tenslotte. Onze nachtrust komt van onschatbaar veraf.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief