[p. 327]
Tip Marugg
De morgen loeit weer aan
kleine voetstappen
in de leegte van de nachten
waarom ik drink
dan ben ik de pedofiele vader
die waakt en kortstondig
met vrouwen slaapt
mijn grote stap
van minnespel naar overspel
na zonvolle dagen
waarom ik drink
wanneer nachtstenen vallen op het dak
moordenaarsstemmen klimmen langs kozijnen
pas hoorbaar aan deuren wordt gemorreld
angstkoost mijn dronken mannenhand
het verzonnen dunne lijfje
van de zoon aan mijn zijde:
ik stort mijn zaad in het donker uit
de morgen loeit weer aan
en is nog minder te vertrouwen
[p. 328]
ik had vannacht veel aanloop
voorkinderen vol onbezonnen hoop
aangeijld uit verholen ballingsoorden
zij lispten slechts wat stamelwoorden
en lachten mij kleefziek aan
als kon ik de beduidenis verstaan
of voelden zij de wieling bruisen
van koortsen die mij nachtlijk kruisen?
het uur is daar
het vuur is waar
de driften dronken aangehoopt
zie ik spelonken en gewelven
overtrokken met glimmend glazuur
kom je haast?
de hemel is van korte duur
straks klaagt de zon mij aan
en wordt mijn dagschuw huis
weer kloosterlijk behangen
[p. 329]
zoonlief, ik heb je jeugd een jobsgezicht gegeven,
het is in de roes tussen nacht en volle dag
dat ik de dronken oorsprong word van je leven
je diktongig voorlieg wat je allemaal vermag
woord wordt vlees, de daad niet te overtreffen
als onder het floers van broedend morgenrood
ik je bestemd en manbaar tot mij zal opheffen
met een feller vuur dan mijn tijdzang ontbloot
doch zonlicht weet mijn lustgevoel verzonnen
verstikt verlangen voltrokken door de strop
nachtboeket van gedroogde bloemen en grassen
minder man geef ik mij dan droog gewonnen
aan een perverse pracht die ik niet verkrop
tegen dit vaderschap ben ik niet opgewassen
