- Uit het werk van Kurt Tucholsky
- De kerstavond van Zuster Magnussen door Gerard Kornelis van het Reve
- Kleine meditatie over opvoedkunde
- Adriaan Morriën Passie (fragmenten)
- Pornografie door H.U. Jessurun d'Oliveira
- De dood van Miss Emma K. Wood door Alice Dennis
- vervolg van pagina 336
- Spelers lachen niet door J.J. Klant Inleiding tot een poëtica
- Chr. J. van Geel
- Gevederde vrienden door Jan Wolkers
- Adriaan Morrië Een handvol meisjes (Romanfragment)
- Slapeloos
- [Vervolg Een handvol meisjes]
- Ik zet een figuur een cijfer op
- De jas Kort verhaal door J.M. Boersma
- Vervolg De jas
- Tot dan!
Ik mag geen papier verknoeien.
Ik mag geen papier verknoeien,
honderdmaal.
ik mag geen papier verknoeien,
schreef Kereltje als strafwerk, omdat hij in de klas
uit papier van zijn nieuwe schrift vliegmachines had
gevouwen die zo grappig door de lucht heen zeilden en
de meester had dit gezien en gezegd: nu moet jij maar
eens honderdmaal uitschrijven
ik mag geen papier verknoeien,
dan zul je het wel afleren om papier te verknoeien
en Kareltje schreef honderdmaal: ik mag geen papier verknoeien
op mooi, gelijnd papier
en verknoeide een hoop papier
en toen bracht hij lange véllen met
ik mag geen papier verknoeien
bij de meester en de meester las:
ik mag geen papier verknoeien
honderdmaal
ik mag geen papier verknoeien
netjes onder elkaar
ik mag geen papier verknoeien
en de meester ging tevreden naar huis en zei tegen zichzélf:
nu zal die kwajongen het wel hebben af geleerd om papier
te verknoeien.
Lees de Tirade Blog
Het bleek familie
Op sociëteit Minerva in Leiden zit bij de centrale trap een plaquette in de muur. Het opschrift luidt: Ter nagedachtenis aan leden van het Leidsch Studenten Corps die door de oorlog het leven lieten. Er staan een kleine dertig namen onder. Toen ik nog lid was van Sempre Crescendo (de open muzikale subvereniging van Minerva)...
Lees verderHet geluk
Miel bestiert een charmante delicatessenwinkel die zo in een oud, Frans dorpje had kunnen staan. Zo’n dorpje waar de tijd zelfs uit vertrokken is, de straten altijd leeggelopen zijn, alle dagen traag, hitsig en doorrookt voorbijkruipen en iedere mannelijke inwoner hopeloos verliefd is op de blonde bardame die haar jonge borsten op de toog drapeert...
Lees verderLief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verder
Blog archief