Diana
Sportief, al te sportief, recht op de benen,
de schouders strak, het hoofd steeds in balans,
de voeten krachtig en met onverminkte tenen,
is elke wandeling een ingehouden dans.
Maar liefde danst niet, liefde laat zich zweven,
vieren en glijden, vliegen, vallen in de rust.
Liefde is eerder dood zijn dan zo krachtig leven:
zij raakt haar adem kwijt terwijl zij kust.
Haar borstkas ademt nog te vast en machtig,
haar hart slaat op een koele noordelijke maat,
haar ogen glanzen nog te vrij en prachtig
en zelfs haar haren lijken zedig waar zij gaat.
Welke aanbidder zou het van haar dulden
dat zij een hond heeft en een adorerend paard,
zachtheid verachtend, slechts bedacht op hulde
van ridders die een eigen schede hebben voor hun zwaard?
Adriaan Morriën
