In samenwerking met het Writers Unlimited Winternachtenfestival brengt Tirade in januari 2015 een nummer met internationale literatuur. Tirade 457 bevat een voorpublicatie uit de nog niet verschenen nieuwe roman van David Grossman, Komt een paard de kroeg binnen, plus een bespiegeling op zijn eerdere werk door Toef Jaeger. Speciale aandacht verdienen de bijdragen van nog niet eerder in het Nederlands vertaalde schrijvers: de Indonesische Dinar Rahayu, de Egyptische Muhammad Aladdin en de Poolse journalist Witold Szabłowski. Van de Oostenrijks-Japanse schrijver Milena Michiko Flašar, die een kort verhaal bijdraagt, verschijnt binnenkort haar debuutroman Een bijna volmaakte vriendschap in het Nederlands. Relatief onbekend zijn de verhalen van Nii Ayikwei Parkes, uit Ghana, van de Amerikaans-Mexicaanse Jennifer Clement en de Ethiopische schrijver Maaza Mengiste. Primeurs van Nederlandse schrijvers zijn de voorpublicatie uit de aangekondigde roman De Idealisten van Louise Fresco en enkele ongepubliceerde notities uit Ik kom terug van Adriaan van Dis. De schrijver van Oorlog en terpentijn, Stefan Hertmans, draagt een gedicht bij, net als de jonge dichters Maarten van der Graaff en Hanneke van Eijken. Daarnaast schreven Bregje Hofstede, Mira Feticu, Shantie Singh en Martijn Knol een kort verhaal. Dichter Alfred Schaffer sluit het nummer af met een snerende tirade tegen de solo in popmuziek. De illustraties zijn van Dominique Goblet, Leela Corman en Michaël Olbrechts.
Lees de Tirade Blog
Nog niet voorbij te zijn
We waren vroeg opgestaan, Ada (8) en ik. Vandaag zou ze gaan logeren op de Parade in Utrecht. Ada’s nichtje woont daar in een pipowagen op de personeelscamping. Als Ada op bezoek gaat dan krijgen de kinderen passen met Paradekind erop en mogen ze eindeloos in de zweefmolen, onbeperkt dierenpannenkoeken, snoep van de snoepmeisjes en...
Lees verderEen levend werken
Een psycholoog bij wie ik liep vroeg eens hoeveel uur ik per week werkte. Ik had in die tijd een bedrijfje naast mijn schrijverschap, kluste ook nog bij als kok. ‘Een uur of vijfendertig,’ zei ik, en begon te vertellen waar mijn werkweek uit bestond. Toen ik klaar was met mijn opsomming vroeg ze hoeveel...
Lees verderTerug
Na drie dagen rijden kwamen we aan in Cilento, waar de hitte middagslaapjes afdwong in ons huisje op de steile heuvel aan zee. Er waren geen buitenlandse toeristen in San Marco di Castellabate. Hoewel mijn Italiaans beter was, stonden de jongens die een kiosk aan de kade beheerden er steeds op Engels met me te...
Lees verder
Blog archief