Dit nummer van Tirade opent met een blik naar het verleden. Redacteur Marko van der Wal bekeek ons eerste decennium, de jaargangen 1957-1967, en schreef over de plek die beeld toen innam – zoals nu de illustraties van Roos Pollmann als een slinger door het nummer hangen. In dit feestjaar, Tirade bestaat zestig jaar, zullen we elk nummer een ander decennium uit onze geschiedenis belichten, om zo zes essays aan elkaar te rijgen tot een eerbetoon aan zestig jaar Tirade. Maar we hangen ook nieuwe slingers op. Bijvoorbeeld in de vorm van gedichten, met gloednieuw werk van Peter Swanborn, Willem Thies, Anne van den Dool en Thomas Möhlmann, die ons een blik gunt in zijn kersverse bundel Ik was een hond. Roos van Rijswijk vertaalde Diecisiete van Maria Maniaci. Meer verhalen zijn er van Lotte Lentes, Roos Vlogman, Anneke van Wolfswinkel en Liedewij Vogelzang. Inge Aksoycan-de Bever publiceert in Tirade een hoofdstuk uit haar te verschijnen roman over de tweede cultuur die ze cadeau kreeg toen ze met een Turkse man trouwde. De tirade is dit keer van Martijn Neggers, chroniqueur van het eenvoudige leven, die een scène schetst uit zijn stamkroeg café Weemoed, waar de naam en de sfeer hand in hand gaan. Met deze guirlande van diversiteit openen we ons jubileumjaar. Opdat er nog veel mooie slingers bij moge komen te hangen.
Nr. 466, 2017 |
Lees de Tirade Blog
Mijn Indonesische jaren: Pramoedya Ananta Toer
In juli 1982 werd ik door het Ministerie van Onderwijs & Wetenschappen uitgezonden als docent in de Nederlandse taal, literatuur en geschiedenis aan de Universitas Indonesia in Jakarta. Kort na mijn aankomst in Indonesië belde ik Pramoedya Ananta Toer (1925-2006), de belangrijkste schrijver van Indonesië wiens naam figureerde op kandidatenlijstjes voor de Nobelprijs. Tegelijkertijd was...
Lees verderVoorbij het binaire (Bericht vanuit een toekomst)
Een community zit rond het vulkanische vuur. Het zijn warme tijden. Hoeveel graden meer ten opzichte van wat jij nog steeds ‘jouw tijd’ noemt, weet ik niet. Het doet er ook niet toe. Vandaag is het mijn beurt om een verhaal aan iemand op te dragen. Dit verhaal is voor jou. Ik reik je metaforen...
Lees verderWaarom is Erdogan kwaad op Macron en Wilders? Zijn de Turken dat ook? (III)
Biedt het binnenlandse krachtenveld in Turkije voldoende borg voor concentratie van macht? (2) In de vorige blog heb ik gesteld dat de democratische driehoek in Turkije niet werkt, omdat de staat hierin teveel macht bezit. De politieke partijen die de staatsmacht weten te verwerven hebben altijd een grote voorsprong gehad om hun macht ten koste...
Lees verder
Blog archief