Dit nummer van Tirade opent met een blik naar het verleden. Redacteur Marko van der Wal bekeek ons eerste decennium, de jaargangen 1957-1967, en schreef over de plek die beeld toen innam – zoals nu de illustraties van Roos Pollmann als een slinger door het nummer hangen. In dit feestjaar, Tirade bestaat zestig jaar, zullen we elk nummer een ander decennium uit onze geschiedenis belichten, om zo zes essays aan elkaar te rijgen tot een eerbetoon aan zestig jaar Tirade. Maar we hangen ook nieuwe slingers op. Bijvoorbeeld in de vorm van gedichten, met gloednieuw werk van Peter Swanborn, Willem Thies, Anne van den Dool en Thomas Möhlmann, die ons een blik gunt in zijn kersverse bundel Ik was een hond. Roos van Rijswijk vertaalde Diecisiete van Maria Maniaci. Meer verhalen zijn er van Lotte Lentes, Roos Vlogman, Anneke van Wolfswinkel en Liedewij Vogelzang. Inge Aksoycan-de Bever publiceert in Tirade een hoofdstuk uit haar te verschijnen roman over de tweede cultuur die ze cadeau kreeg toen ze met een Turkse man trouwde. De tirade is dit keer van Martijn Neggers, chroniqueur van het eenvoudige leven, die een scène schetst uit zijn stamkroeg café Weemoed, waar de naam en de sfeer hand in hand gaan. Met deze guirlande van diversiteit openen we ons jubileumjaar. Opdat er nog veel mooie slingers bij moge komen te hangen.
Nr. 466, 2017 |
Lees de Tirade Blog
Een goed idee
Deze week zag ik in alles een gedicht. Hoe mijn slaapkamerraam als een norse dame kraakt als ik het openzwaai om de ochtend binnen te laten, dat mijn koffiezetapparaat gromt als een valse hond uit het asiel en dat ik mijn ex ervan verdenk te lijden aan uitmaakinsomnia wanneer ze me belt en tegen me...
Lees verderHet spijt me, meneer
Conny reed mijn rolstoel opgewekt het feestgedruis in. De ruit van het etablissement weerspiegelde onze contouren: een onverwoestbare tachtiger die een immobiele twintiger voor zich uit duwt. Het had een sketch van Koot en Bie kunnen zijn. Toch was Conny niet geheel ongeschonden de zomer doorgekomen en bleken we zelfs solidair in de medische mallemolen:...
Lees verderPoffertjes
Ik zat op de bank, las een boek dat er verder volstrekt niets mee te maken had, maar ineens kreeg ik zin in poffertjes. Mijn jas van de kapstok grissen en naar een poffertjeskraam snellen was geen optie en ik vroeg me af of de leeftijdsfase waarin ik zonder schaamte naar poffertjes kon verlangen zo...
Lees verder
Blog archief