Dit nummer van Tirade opent met een blik naar het verleden. Redacteur Marko van der Wal bekeek ons eerste decennium, de jaargangen 1957-1967, en schreef over de plek die beeld toen innam – zoals nu de illustraties van Roos Pollmann als een slinger door het nummer hangen. In dit feestjaar, Tirade bestaat zestig jaar, zullen we elk nummer een ander decennium uit onze geschiedenis belichten, om zo zes essays aan elkaar te rijgen tot een eerbetoon aan zestig jaar Tirade. Maar we hangen ook nieuwe slingers op. Bijvoorbeeld in de vorm van gedichten, met gloednieuw werk van Peter Swanborn, Willem Thies, Anne van den Dool en Thomas Möhlmann, die ons een blik gunt in zijn kersverse bundel Ik was een hond. Roos van Rijswijk vertaalde Diecisiete van Maria Maniaci. Meer verhalen zijn er van Lotte Lentes, Roos Vlogman, Anneke van Wolfswinkel en Liedewij Vogelzang. Inge Aksoycan-de Bever publiceert in Tirade een hoofdstuk uit haar te verschijnen roman over de tweede cultuur die ze cadeau kreeg toen ze met een Turkse man trouwde. De tirade is dit keer van Martijn Neggers, chroniqueur van het eenvoudige leven, die een scène schetst uit zijn stamkroeg café Weemoed, waar de naam en de sfeer hand in hand gaan. Met deze guirlande van diversiteit openen we ons jubileumjaar. Opdat er nog veel mooie slingers bij moge komen te hangen.
Nr. 466, 2017 |
Lees de Tirade Blog
Wachten op Taniguchi
Dikke boeken blijven lang hangen: Oorlog en vrede, De toverberg, Diepe wildernis, de wegen van João Guimarães Rosa, misschien alleen al vanwege hun omvang en hoe lang je er dus mee leefde, etsen ze het verhaal in je ziel. En de tijdspanne die verteld wordt lijkt overeen te komen met de omvang van het boek....
Lees verderPost partum
In het tuinhuis van uitgeverij Atlas Contact verzamelde zich een aantal vrienden en collega’s, die met uitzondering van Jan van Mersbergen en ikzelf nog geen letter van de te presenteren roman Oevers hadden gelezen. Redacteur Marijn Hogenkamp zat retegoed in de materie en hield een mooi praatje over het nieuwe werk van Rob Waumans, waarin...
Lees verderSchleppen
Sinds de kittens bij ons in huis zijn hebben ze niet veel hoeven lopen. Vrijwel altijd zie je een van de kinderen ermee; Mus en Mary liggen dan als stola over schouders, ondersteboven in armen, worden gedragen in dozen of tassen, en soms door de woonkamer geparadeerd op de kantoorstoel waarop ze in slaap gevallen...
Lees verder
Blog archief