In samenwerking met het Writers Unlimited Winternachtenfestival brengt Tirade in januari 2015 een nummer met internationale literatuur. Tirade 457 bevat een voorpublicatie uit de nog niet verschenen nieuwe roman van David Grossman, Komt een paard de kroeg binnen, plus een bespiegeling op zijn eerdere werk door Toef Jaeger. Speciale aandacht verdienen de bijdragen van nog niet eerder in het Nederlands vertaalde schrijvers: de Indonesische Dinar Rahayu, de Egyptische Muhammad Aladdin en de Poolse journalist Witold Szabłowski. Van de Oostenrijks-Japanse schrijver Milena Michiko Flašar, die een kort verhaal bijdraagt, verschijnt binnenkort haar debuutroman Een bijna volmaakte vriendschap in het Nederlands. Relatief onbekend zijn de verhalen van Nii Ayikwei Parkes, uit Ghana, van de Amerikaans-Mexicaanse Jennifer Clement en de Ethiopische schrijver Maaza Mengiste. Primeurs van Nederlandse schrijvers zijn de voorpublicatie uit de aangekondigde roman De Idealisten van Louise Fresco en enkele ongepubliceerde notities uit Ik kom terug van Adriaan van Dis. De schrijver van Oorlog en terpentijn, Stefan Hertmans, draagt een gedicht bij, net als de jonge dichters Maarten van der Graaff en Hanneke van Eijken. Daarnaast schreven Bregje Hofstede, Mira Feticu, Shantie Singh en Martijn Knol een kort verhaal. Dichter Alfred Schaffer sluit het nummer af met een snerende tirade tegen de solo in popmuziek. De illustraties zijn van Dominique Goblet, Leela Corman en Michaël Olbrechts.
Lees de Tirade Blog
Gipszomer
Er komt een zomer aan die goed zal zijn. Met die nietsvermoedende woorden nam ik een paar weken geleden vrij van deze columnplek. In de dagen die toen voor me lagen sliep een gloed van parkjes om in te lezen, terrassen die blonken in de avondzon en steden waar ik mijn vrienden zou bezoeken. Ik...
Lees verderEr komt een zomer aan
Er komt een zomer aan die goed zal zijn, zeg jij. De lucht wordt gladgestreken en zal boven ons hangen als een zwoele lappendeken. De stad zal slapen van de hitte en pas weer ontwaken bij de eerste regenval. Parken, er zullen parken zijn waar we onze lijven achterlaten tot iemand ons weer op komt...
Lees verderReünie
Zes jaar geleden beloofden we dat wij niet zo zouden zijn. We kenden de verhalen, hoe het anderen was vergaan, maar zo zou het bij ons niet lopen. Vrienden waren we. En dat zouden we blijven. Maar puberbeloftes verwelken en ik verloor iedereen steeds iets meer uit het oog nadat de rector diploma’s in onze...
Lees verder
Blog archief