Tirade 489 is een editie vol muziek. In Shusaku Endo’s ‘Pianoconcert nr. 21’ klinkt het andante van Mozarts pianoconcert als er iets gruwelijks plaatsvindt. In ‘De Tutcheffs. Mensen zonder kinderen: Notities voor een roman’ van Kees Verheul is ‘een opera maar zonder intrige’ te horen. Fluitmuziek. Hoornsignalen. Slagwerk. In het proza van Thomas Heerma van Voss klinken vooral elektrische zagen en stemmen op de radio. De hoofdpersoon probeert eraan te ontsnappen door zijn oortjes in te doen en naar James Newton Howard, Nick Cave en Mark Kozelek te luisteren. In de kroeg van het verhaal van Jan van Mersbergen wordt nog wel wat muziek gedraaid, maar als er een man met een gitaarkoffer binnenkomt, moet zijn instrument in de koffer blijven. ‘Ga anders maar alvast buiten staan met je gitaar. Hier geen selfkickerij, oké!’ In stilte door naar de poëzie. Yasmin Veenman debuteert; verder nieuw werk van Kevin Amse, Steff Geelen, Ferdy Karto, Idwer de la Parra en Harm Hendrik ten Napel. Maarten Buser schreef een inleiding bij gedichten van Gail McConnell, die hij ook vertaalde. Arjaan van Nimwegen en Orsolya Réthelyi vertaalden werk van Miklós Radnóti: ‘Al tijden probeer ik het jou uit te leggen: / mijn stelsel van liefde – zoals dat van sterren; / een wezenlijk beeld moet het ooit kunnen zeggen.’
Nr. 489, 2022 |
Lees de Tirade Blog
Zo'n echte
Drie jaar geleden was ik voor het eerst in Aardenburg, een stadje aan de onderkant van Nederland. Op een literaire avond speelde ik liedjes en droeg ik voor de eerste keer twee gedichten voor – ik was net gedebuteerd in Meander, en had me voorgenomen om me op de poëzie te storten. In de boekwinkel...
Lees verderHawaii, a crying shame
Voor wie wel eens een globe heeft vastgehouden is het een bekend gegeven. Je kunt de aarde zo draaien dat je vrijwel uitsluitend zee ziet. De Blue Marble, de foto die in 1972 genomen werd uit de Apollo 17 op 29.000 kilometer draagt niet voor niets die naam. 71% van het oppervlakte van de aarde...
Lees verderScholen kijken
De grote stoelendans is aangevangen. Wekelijks doen we vier middelbare scholen aan met onze zoon. Nadim heeft een lijstje met punten waarop hij die scholen scoren kan, en omdat zijn lijstje op de eettafel ligt, kijk ik regelmatig naar zijn uitdijende aantekeningen. God, wat houd ik van die jongen. Van zijn gebogen hoofd wanneer hij...
Lees verder
Blog archief
- 2023