- Liefde herken je aan het afscheid Tomas Lieske en Willem Jan Otten: een interview met Elisabeth Eybers.
- H.H. ter Balkt
- Vonne van der Meer De oude vrouw en de jonge man
- Jan Baeke
- Zeer geachte mijnheer Waugh,
- Willem Jan Otten
- Reinold Widemann De stilteverzamelaar
- Kees van Domselaar
- Herlezen Schrijven met de beitel
- Poëziekroniek
- Aangestreept
[p. 75]
Op een zomeravond een wandeling, vader
door oude vertrouwde bosrijke lanen
op zoek naar je huidige adres, zijdelings
het oog nog op sprookjes
maar toch ook al weer
een goed eind op weg.
Op een zomeravond een wandeling, vader
je naam bestaat nog en je dood
heeft het toeval vermengd met de ondraaglijke
lichtheid van Praag, hoor mij eens
gesmoord in je fietstas, zo één
waarmee je kwam en verdween.
Op een zomeravond een wandeling, vader
naar het huis van mijn jeugd is gesloopt
voor een weg naar je graf, ik ga terug
de avond maakt laf, de vijver ligt droog
aanwezig en beleefd groet ik de dag.
[p. 76]
Neem een blocnote en geschiedenis wordt klad
o wij, die nog werden geboren uit een buik
heilgymnastiek, ogen gesloten, slapende wonden,
welaan, het water breekt, het gedicht, maar
één beekdal meer dan de wereld is er niet
later zeg je dat het regent als het regent
je wilt het wel maar weet het eigenlijk niet
want wat verborgen was, raakt dagelijks los
van wat je dacht, van wie je bent
van wat het is en je bedenkt
een verloren samenhang
een lek vat vol betekenis:
het huis, het dak, de rommelzolder
de zee, het water, het glas
mijn liefste
ik ben gemaakt van slingerwegen
regent het, het regent
los.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief