- H.H. ter Balkt Laaglandse hymnen
- J. Bernlef In de sleutel van schipbreuk
- Huub Beurskens Laatste bloemen
- Elisabeth Eybers
- Eva Gerlach
- Elma van Haren Storm stormt
- Judith Herzberg Over het omhelzen na het afscheid
- Marieke Jonkman
- Rutger Kopland Aanwijzingen voor het schrijven van een ansichtkaart en een voorbeeld
- Jan Kuijper
- Ed Leeflang Po Tsju I
- K. Michel
- Tonnus Oosterhoff
- Martin Reints
- Bert Schierbeek
- Willem van Toorn
- M. Vasalis
- Leo Vroman In alle vormen
- Elly de Waard
- Rogi Wieg
- Ad Zuiderent
- H. Brandt Corstius Het broodmes
- Herlezen De wilde eentonigheid van A. Roland Holst
- Herlezen De ziekte van Krol
[p. 124]
Wijder kon niet. Iedereen kon kijken,
niemand keek. Nu dreigt de sluiting, er is
geen meisje dat me streelde, geen man
die binnen kwam. Wat openhartig leek
verloor betekenis. Strijken, streek
gestreken, te gauw ben ik bezweken.
De spiegel redt, een vrome spiegelvrouw
die mij herkent en aankleedt voor het feest
waar ik nooit gastvrouw ben geweest.
Niets zal ik zeggen en niets zingen,
het dienblad dragen en geen fooi bedingen.
[p. 125]
Gebogen ben ik van geheimen. Wie kan ik
toevertrouwen hoe dreigend de belagers zijn?
Ik draag weer blouses: grasgroene, hemelsblauwe.
Heb haar op tong en tanden. Wat wringt,
waar steun ontbreekt, nooit zet ik dat uiteen.
Wijdopen ogen liggen wakker, nachtenlang,
weigeren tv te kijken: beelden tonen veel
te soft wat ik zelf beleefde, schreef.
Wat stuk gedroomd is, wordt nooit heel.
[p. 126]
Van Cacharel de klank en niet de geur
en bovendien: zij geeft zo’n overvloed
aan schuim dat deze vrouw die schuilen moet
zich dagen schaamteloos verbergen kan
in deze hut van lucht en zilverkleur.
Geborgen ben ik voor ik sterf. Zolang
ik maar niet denk, blijf ik genezen.
Niet altijd kan ik in dit ligbad zweven.
Onrustbarend stuwt de netelige nerf:
het diep gesneden zijn maakt mij zielsbang.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief