- K. Schippers Drie reizen
- Anna Tilroe De wereld van het onbegrensde
- Jaap Goedegebuure Uit de diepten heb ik geroepen (Over de poëzie van Gerard Reve)
- Bert Schierbeek Een ander huis
- Rascha Peper Van het vuil op het hemd van een Montanari
- Nachoem Wijnberg
- Charles B. Timmer Russische notities
- Igor Cholin
- Eduard Limonov
- Vladislav Ljon
- Vsevolod Nekrasov
- Genrich Sapgir
- Vladimir Vysotski Geef vlees aan de honden
- Robert Anker Herlezen Zwarte eenzaamheid, sprakeloze verveling, schetterende angst
- Poëziekroniek
- Medewerkers aan dit nummer
[p. 68]
deze dag zo onwaarschijnlijk
was geheel met regen overdekt
in de parken is doorweekt de baksteen
van de roodgemuurde huizen
omringd door bomen woonden in die huizen
jonge mensen, oude, kinderen ook:
de hele dag zat naar een hoek te kijken – Katja
voorthollend en rondtollend
en haar haren in een ragebol zo schreeuwde – Olja
glurend van de vliering naar beneden
las in een geheim boek – sombere Fjodor
vol extase in de ban der liefde
voor iets nieuws in de natuur was – Anna
(iets nieuws in de natuur
soms een lichtstraal uit een lege zon
soms ook de diepte van het lege bos
of een in nieuw gewaad gestoken bloem)
de regen tikte in een regelmatig ritme
in het spiegelglas bekeek zichzelf nu – Olja
thee dronk met chinese koekjes – Fjodor
in slaap verzonken vloog weg in de verte – Katja
treurig liep het huis uit in de regen – Anna
Lees de Tirade Blog
Larousse. De droom van kennis
De droom van kennis 0 De mooiste pagina’s van de zestiendelige grote Oosthoekencyclopedie waren de transparante menselijke lichamen, waarmee je bladzij voor bladzij dieper het lichaam in zonk. Eerst de huid eraf, dan zag je een zenuwstelsel, een bladzijde verder het hele spiertraject, nog weer dieper bloedvaten, ingewand, en tenslotte het gebeente. De encyclopedie was...
Lees verderEn jij?
Drie uitgebluste bejaarden schuifelden traag door de oefenzaal. Twee hinkten achter een rollator en de derde wankelde fragiel aan de hand van een jonge fysiotherapeut. Ik bekeek het tafereel vanaf het wachtbankje zo onopvallend mogelijk. Een van hen klaagde over haar kunstheup en de bijbehorende malaise. Een ander mopperde met een stem die niets anders...
Lees verderEerst nog even dit
‘Zelfs nu we niet samenwerken, zitten we alsnog in hetzelfde schuitje,’ grinnikt Loe door de telefoon. Ik hoor hoe hij zijn auto start, even later het tikken van zijn richtingsaanwijzer en daarna de achtergrondruis van een vekeersweg. ‘Ja,’ lach ik. ‘Zijn we even niet samen bezig aan iets, komen we alsnog op hetzelfde punt uit.’...
Lees verder
Blog archief