- Chr. J. van Geel Negen gedichten
- K. Schippers Verzwegen bewegingen
- J. Bernlef
- Nicolaas Matsier Mispelstraat
- H.H. ter Balkt
- Rogi Wieg
- Robert Anker Mechanisch mysterie
- Tonnus Oosterhoff
- Eva Gerlach Wat zoek raakt
- K. Michel De avonturen van mijnheer Tingeling
- Gerrit Massier
- Herlezen Een meester van de wisse afloop
- Poëziekroniek
[p. 144]
Ik had minder gehoorzaam willen
zijn aan wat met het begrip te maken
heeft en in de late avond haken
aan het dierlijke van je bedekte billen,
weggaan van de woorden als helderheid
in vorm. Want daarachter spande zich
mijn lichaam in, ik dreef een wig
tussen je heupen en zag wijd en zijd
jouw vlees mij omgeven. En als ik zeg
dat de sterren bestonden voor
de maan en je daarna langzaam uitleg
hoe onze stof is ontstaan, hoor
ik jouw zware zuchten in gedachten,
terwijl jij op mijn afscheid wachtte.
[p. 145]
Het is nooit gebeurd dat ik mij reeg
aan je mond zonder iets van schoonheid,
of dat ik naast je neerviel en leeg
de nacht inging, zodat jij later, bevrijd
van mij, onder lamplicht een boek las.
Ik blijf je strelen, je keel slikt
mij weg. Niet alsof ik drank ben en genas
wat in jou warm en verdikt
door anderen werd achtergelaten,
maar alsof het ging om klein genot
dat zich afspeelt in seconden. Een lot
dat ik deel met mezelf die het verlaten
land afzoekt naar jou, een oude minnaar,
wiens vlees en bloed ik in mijn strot bewaar.
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief