‘Writing by hand and typewriter not only brings out the best in me – it brings out stuff I never would have dreamt was there…. It is this – not improvement, but transfiguration of the contents of my head that I am addicted to. It is astonishing when it happens – magical – and it simply doesn’t happen on a computer.’

David Foster Wallace in een brief van 14 november 1993 aan Sven Birkerts.

Uit: D.T. Max, Every Love Story is a Ghost Story, A Life of David Foster Wallace, Chapter 5: ‘Please Don’t Give Up on Me’ (Granta, London, 2012; p.317, noot 29).

Tirade 447 verschijnt: over zes dagen. Digitaal.  En op papier.

‘Hij zat naast Lotte bij een roerloos meertje dat hemel en aarde verdubbelde. Recht vooruit, op een kilometer of dertig, lag een wonderlijk verlicht rotseiland. Het was kwart voor één ‘s nachts maar achter hun rug hing de zon ruim boven de horizon.’

Stephan Enter, Grip, Van Oorschot (2011; p.104).

In Tirade 447 vind je het dankwoord dat Stephan Enter in januari 2013 uitsprak bij het aanvaarden van de F. Bordewijkprijs 2012, de prijs die hij kreeg toegekend voor zijn roman Grip.

Tirade 447 verschijnt over: 11, 10, 9, 8, 7 dagen.

‘Ga je kamperen?’

‘Hoezo?’

‘Vanwege die slaapzak.’

‘O, nee dat is voor Tirade. Ik wil de eerste zijn die ’m heeft als ie volgende week van de drukker komt.’

‘?’

‘Ik ga bij Van Oorschot voor de deur liggen.’

‘Niet!’

‘Echt wel. En ik ben heus niet de enige… al mijn vrienden gaan… en al mijn Facebookvrienden… dit gaat groot worden, jongen… groter dan Occupy en Haren bij elkaar, serieus.’

‘Ik heb gewoon een abonnement.’

‘Ja, ik heb óók een abonnement. Maar dan heb je ’m een volle dag later, slome.’

‘Koop jij ’m daar aan de deur?’

‘Tuurlijk.’

‘…’

‘Ik zou ook maar een slaapzak gaan regelen, dude.’

‘…’

‘YOLO!’

 

Tirade – een stukje paradijs op aarde.

 

‘Die slogan is van Bounty.’

‘Nu dus niet meer.’

‘…’

‘Bovendien… wat komt meer in de buurt van het paradijs: een hand kleffe kokos met sporen inferieure chocolade… of een prachtblad vol Nederlandse en vertaalde literatuur?’

‘Ja, dan toch het tweede.’

‘Dus?’

‘Tirade – een stukje paradijs op aarde.’

 

Tirade 447 – nog acht nachten wachten.

Afgelopen winter woonde ik in Instituto Cervantes (Utrecht) een lezing bij van de Chileense schrijver Alejandro Zambra (1975). Omdat ik zijn Nederlandse uitgevers ken, kon/mocht/ging ik na afloop mee naar Brasserie Domplein om, met uitzicht op boekhandel Steven Sterk, nog wat te drinken.

Ik vertelde Zambra dat het me was opgevallen dat de volwassen verteller van zijn derde roman, Manieren om naar huis terug te keren (2012;p.187),  films van Wes Anderson bezit, één van mijn meest geliefde, levende cineasten, en dat ik me had afgevraagd, me afvroeg, of hij, AZ, zelf ook van WA’s werk hield. Zéér was het antwoord en vrijwel meteen raakten we verwikkeld in een wegens enthousiasme bijna op schreeuwsterkte gevoerd gesprek over Andersons meest recente film, Moonrise Kingdom (2012).

Bij het memoreren van een aantal vluchtsequenties uit Moonrise Kingdom vroeg Zambra of ik nog wist wat protagonist Sam antwoordde nadat zijn vriendinnetje Suzy had opgemerkt dat ze hem (Sam) benijdde omdat hij wees was en zij wezen altijd zo ‘special‘ vond. ‘Ja,’ zei ik, ‘natuurlijk weet ik dat nog,’ en terwijl Zambra en ik om de één of andere reden allebei half overeind kwamen van onze respectievelijke houten caféstoelen wezen we naar elkaar en brulden elkaar in het gezicht:

‘I love you, but you don’t know what you’re talking about.’

Die uitroep was, voor de goede orde, Sams reactie op Suzy’s verzuchting.

Meewarige blikken – van achter de bar, vanaf andere tafeltjes, vanaf onze eigen tafel – waren ons deel. Gedempt vervolgden we de MK-analyse, stilletjes noteerden we de titels van films die minstens zo goed waren. Het etablissement vulde zich weer met vredig geroezemoes.

‘Mag ik ook nog wat zeggen?’

‘Ga je gang.’

‘In Tirade 447 staat een kort verhaal, van Martijn Knol, waarin wordt geknipoogd naar Wes Andersons vorige film The Darjeeling Limited (2007), of liever gezegd naar de korte film die deel uitmaakt van die speelfilm en die bekendstaat onder de (eigen) titel: Hotel Chevalier (onder deze link kun je de geestige, schrijnende kortfilm (12 minuten) bekijken).’

‘Dankjewel.’

N.B. Mocht je, fervent lezer dat je bent, de films van Wes Anderson hebben gemist: ze zijn speciaal aanbevolen voor liefhebbers van (het werk van) Salinger, DFW en Nabokov.

Tirade 447 – nog negen nachten nagelbijten, woelen en bekertjes warme melk drinken. Maar dan is ie d’r.

‘Someday, if there is someday, we will have to learn that evil thinks of itself as good, that it could not have made such progress in the world unless people planned and performed it in all conscience. Nietsche was not crazy when he blamed morality for the worst evils, though he may have become too crazy about the idea. This is also why goodness, in trying to get born, will sometimes look like the destruction of morality.’   Stanley Cavell

Maar wat ik nog zeggen wilde: ook Tirade coryfee Carel Peeters (kroniek van de roman) was erbij in 1993, om te spreken en te debatteren over literatuur en filosofie.

In het komende nummer van Tirade houdt Peeters zijn literaire loep boven Christiaan Weijts jongste roman, Euforie (2012).

Ook in het komende nummer van Tirade: een bijdrage van Thomas Heerma van Voss.

‘Thomas Heerma van Voss (1990) doorliep het Vossius Gymnasium, studeerde een jaar Engels in Londen en studeert sinds 2009 Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam.’

Meer informatie op de website van Van Voss.

Tirade 447 verschijnt: over tien dagen.