En omdat het Valentijnsdag is, doen we er gewoon nog één. Very Romantic.

Thuis heb ik geen internet, in mijn werkruimte wel. Dat lijkt een beetje onlogisch en dat is het ook, daarover nu verder geen commentaar. Al zou je de snelle conclusie kunnen trekken dat ik vrijen belangrijker vind dan werken.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is: in de weekenden plaats ik geen blogs meer. Dat betekent niet automatisch dat ik in het weekend niet werk, dat zou een te snelle conclusie zijn.
Ik kan u echter niet verbieden om conclusies te trekken.

Goed nieuws: bij The American Book Centre in Amsterdam lag een grote stapel van The Collected Stories of Lydia Davis. Deze schrijfster toont wonderschone en ook wel vreemde miniatuurtjes waarbij je soms in slechts een halve pagina een andere wereld in wordt gesleept. Een gedachtestroom, een woordenwisseling, een handeling, een beeld. Vaak is er iets raars aan de hand, juist omdat er doodnormale dingen gebeuren. Het zijn verhaaltjes die wringen, Lydia Davis laat zich niet uitleggen: om steeds opnieuw te lezen.

Nog meer goed nieuws: op 18 mei komt de schrijfster voorlezen in de Balie in Amsterdam. (dankzij o.a. Sanneke van Hassel)

Een voorproefje:

The Fish

She stands over a fish, thinking about certain irrevocable mistakes she has made today. Now the fish has been cooked, and she is alone with it. The fish is for her- there is no one else in the house. But she has had a troubling day. How can she eat this fish, cooling on a slab of marble? And yet the fish too, motionless as it is, and dismantled from its bones, and fleeced of its silver skin, has never been so completely alone as it is now: violated in a final manner and regarded with a weary eye by this woman who has made the latest mistake of her day and done this to it.