[p. 497]
Arie Gelderblom
Vier gedichten
Een terugkeer
zoveel verder dan al het gezegde,
het mooier bewerkte woord, de door heimwee gesterkte
minaar die na jaren
terugkeert in dezelfde stad, waar
de wind niet meer, niet minder werd
nog hetzelfde waait over het latere stof
der straten
zoveel verder dan wat gezegd is
over het begin van een liefde, de voetstappen
van een avond die het verdriet onmogelijk maakt
om een geloof dat als boter
door het hoofd gaat, zoveel mooier is het,
de door ontroering gemerkte minnaar,
bladerzacht zijn varen op wat
hij zal terugzien in deze nacht
na jaren terwijl zij nooit voorbij was,
al die beelden die hij spaarde en bewaarde
verhalen onvertaalbaar van namen
die hij haar aarde in zijn jagen gaf
[p. 498]
zoveel verder weg dan de gedichten
van haar lippen, de mooiere gedachten
achter haar glimlach, het zuivere zaaien
van haar lichaam, de door terugkeer
verteerde minnaar die merkt
dat ze weg is, weg, op zoek gegaan naar hem
de wind tussen hen steeds minderend
aan stem
22.4.1974
[p. 499]
Onder de hemel
voor Wim en Lux Gijsen
er is veel leegte onder de hemel,
een hoge vogel die zweefde verliest één voor één
zijn vleugels,
dit leven lijkt een leugen
laten we een feest maken om het te vergeten,
een neger uit afrika uitnodigen en de rijke tante
die altijd voor drank zorgt weer laten glimlachen,
op wijntje en trijntje rijmen met een wildere dans,
laten de vrouwen van hand tot hand gaan en lager
de dijen natmaken met sterkere limonade,
de daden willen een droom van een drama en
laten we daarna praten van toen we nog ontroerd waren,
de verstijvende zwijgenden langzaam dronken en ontdaan
voeren met verhalen van oude papagaai en
in de ochtend naar het strand gaan met ogen vol dronken horizon
en adem van vroeger in een keel van mooier en later
[p. 500]
er is geen leegte onder de hemel
we hebben een feest gemaakt van wat aan vleugels bleef
we hebben de dode vogel gegeten.
28.5.1974
[p. 501]
Dit is het
Dit is een onafzienbare sneeuwjacht
van tekens, zelfs video is tevergeefs
gebleken, dit is het raadsel van adem
en water, dit is het en dat
en alles is het
dit is een eeuwig etmaal van een paar
sekonden, dit is voor ogen te groot
bevonden, dit is een wond en een wand
tussen vrouw en man, dit is
alles en dat
dat zijn de ondoorgrondbare wegen
tussen de sterrennevels, dit zijn de
hemels zonder weten, dit is de dorst
om een mond die licht zal maken
in het onbestaanbare
dit is alles, dit is het en dat en of
het is, is onzeker
31.5.1974
[p. 502]
Papier
papier, wit als een maagd
en jij die op de tijd jaagt, soms een werkelijkheid
aanrand zonder dat het bed kraakt,
geen kussen dat zich verlegt om je woorden,
verlegen word je ervan
papier dat de namen vraagt voor witter,
geen begin daarmee maak je, je geeft een plant
water met zijn eigen bladeren, je verdraagt je geweten
niet meer, gaat zonder zwembroek tevergeefs
in de zee van een afwasteiltje
papier dat je niet dragen kan,
ook het hart verdraagt het niet en breekt uit verlatenheid,
tijd gaat voorbij in stilte, de eerste dag bleef altijd
in de winternacht, je houdt het papier in een lasvlam
en grijnslacht.
8.8.1974
