Dan breekt er een paniek los…

‘Je hebt woorden die tussen de andere verborgen zitten, net als kiezelstenen. Ze vallen niet speciaal op en dan plotseling brengen ze je hele leven aan het beven, helemaal, tot in zijn sterke en in zijn zwakke plekken… En dan breekt er een paniek los… ’t Is een lawine… Je bungelt boven je eigen emotie als een gehangene… ’t Is een storm, die over je heen komt, die je voorbij gaat, veel te heftig, zo onstuimig dat je nooit had gedacht dat zo iets kon gebeuren, alleen maar met gevoelens… Dus je staat nooit wantrouwend genoeg tegenover woorden, tot die conclusie ben ik gekomen.’

Bardamu in Louis-Ferdinand Céline’s Reis naar het einde van de nacht (Voyage au bout de la nuit (1932)) , vertaald, uit het Frans, door E.Y. Kummer (Van Oorschot, 1968;p.539).

 In het komende nummer van Tirade, 447:  een essay over de pamfletten van Céline.

 Wij van Tirade… lezen Tirade.

In de Oorshop

De komst van de filosofische roman (I)

‘Overambitious projects may be objectionable in many fields, but not in literature. Literature remains alive only if we set ourselves immeasurable goals, far beyond all hope of achievement. Only if poets and writers set themselves tasks that no one else dares imagine will literature continue to have a function. Since science has begun to distrust general explanations and solutions that are not sectorial and specialized, the grand challenge for literature is to be capable of weaving together the various branches of knowledge, the various ‘codes,’ into a manifold and multifaceted vision of the world.’

 Italo Calvino, Six Memos for the Next Millennium, vertaald uit het Italiaans, in het Engels, door Patrick Creagh (Harvard University Press (1988;p. 112)).

De teksten uit Six Memos werden geschreven voor een serie lezingen die Italo Calvino in het najaar van 1985 zou uitspreken aan de universiteit van Harvard. De avond voor hij van Italië naar Amerika zou vliegen, stierf hij aan de gevolgen van een hersenbloeding.  Van de zes voordrachten die Calvino zou houden vond zijn vrouw, Esther, er vijf op zijn bureau. Het zesde stuk had hij willen schrijven in de Verenigde Staten.

Blijf op de hoogte, ontvang onze nieuwsbrief.

447

Nummer 447, het eerste nummer van de nieuwe redactie, verschijnt op 20 maart. Met bijdragen van onder meer Thomas Heerma van Voss, debutante Nikki Dekker, Rosan Hollak, Gilles van der Loo en Martijn Knol, een interview met Detlev van Heest, een essay over de pamfletten van Céline, het dankwoord van Stephan Enter bij de aanvaarding van de F. Bordewijkprijs en een nieuwe kroniek van Carel Peeters, dit keer over Euforie van Christiaan Weijts.

Dat gezegd hebbende: ‘The good stuff will survive…’

‘Wie ontvankelijk is voor de invloed van de kunst, kan deze als lustbron en troost voor het leven niet hoog genoeg waarderen. Toch vermag de milde narcose waarin de kunst ons brengt niet meer te doen dan ons kortstondig aan de noden des levens te ontrukken, en ze is niet sterk genoeg om werkelijke ellende te doen vergeten.’

Sigmund Freud,  Het onbehagen in de cultuur,  vertaald, uit het Duits, door Wilfred Oranje (Freud, Werken IX (Boom, 2006; p.476)).

Dat gelezen/beaamd/overgetikt hebbende:

 “I have this unbelievably like five-year-old’s belief that art is just absolutely magic. And that good art can do things that nothing else in the solar system can do. And that the good stuff will survive, and get read, and that in the great winnowing process, the shit will sink and the good stuff will rise.”

David Foster Wallace,  Although Of Course You End Up Becoming Yourself: A Road Trip with David Foster Wallace ,  David Lipsky, Broadway Books, New York, (2010; p.91).

Tirade heeft een nieuwe redactie

Per 1 januari 2013 bestaat de redactie van Tirade uit Lieke Marsman, Martijn Knol en Gilles van der Loo. De redacteuren Merijn de Boer en Menno Hartman blijven nog aan. Er is een vacature voor een dame. Suggesties? Zelf solliciteren? Laat het ons weten.

Van de redacteuren Jeroen van Kan en Ester Naomi Perquin neemt Tirade met pijn in het hart afscheid, zij droegen vijf jaar lang bij aan hoogwaardige en eigenzinnige Tiradenummers. Van 423 in 2008 tot nummer 446 in december 2012 hebben zij hart en ziel gegeven voor het tijdschrift. Daaronder bijzondere specials als het vertalersnummer, het koffernummer, het Voskuilnummer, het Brievennummer, het Publiek/ Prive nummer, het korte verhalennummer, het In Memoriamnummer, het Leopoldnummer etc etc. En alle gewone zeer goede nummers.  Ester en Jeroen, dank daarvoor!

De nieuwe redacteuren stellen zich binnenkort op de website van tirade www.tirade.nu aan u voor.

Foto van Menno Hartman
Menno Hartman

Menno Hartman (1971) is uitgever bij Van Oorschot.

Twee maanden bloggen, het zit erop. De vraag die nog rest is: wat doet het met een mens om zo lang de waan van de dag te beschrijven? Wat krijg je ervan?

Één antwoord: een hang naar het kleine. Je betrapt jezelf er, bij het intens volgen van de actualiteit, immers al snel op dat het je niet te doen is om de hoofdpunten. Soms kun je er natuurlijk niet omheen, maar meestal laat je die Gaza-oorlogen en Amerikaanse presidentsverkiezingen toch maar links liggen. Je zoekt de kleine gebeurtenis, het fait divers dat het nieuws en de werkelijkheid hun kleur geeft. Wandelende horrorfiguren met tuingereedschap, vleesgeworden literaire personages, een salonfähige gangster op een fiets in de Jordaan, dat soort dingen.

Wat ons interesseert, is dan ook niet het grote kwaad van oorlogen, genocides en onderdrukte bevolkingen, maar juist het individuele kwaad. En dan vooral het kwaad dat nog enigszins te excuseren is, het kattenkwaad op hoog niveau. We vinden het in maffiafilms, televisiesereis, romans, maar ook gewoon in de realiteit, in het journaal, in mensen om de hoek. Dat is geruststellend, dat wil zeggen dat ook wij zulke figuren kunnen zijn, als we maar echt wilden. Als we maar genoeg verbeelding hadden om zelf intense realiteit te worden.

Of om met het beroemde citaat te besluiten: there are two kind of people. Evil people and boring people.

Meer blogs

  • Afbeelding bij Zomerverlies

    Zomerverlies

    Alle ramen stonden open en toch was het warm in mijn keuken. Ik sneed knoflook in dikke plakken en liet die bruinen in de lekkerste olijfolie, hakte een paar rijpe vleestomaten en voegde die toe, dopte hulkgroene erwtjes. Als ik buiten de deur ga eten maak ik voor vertrek iets voor de thuisblijvers; je bent...
    Lees verder
  • Afbeelding bij De bekende weg

    De bekende weg

    Het Zeeuwse dijkhuisje van B’s tante is al een jaar of twintig in mijn leven. Het is er stil, er is veel licht en de zee voelt heel dichtbij, maar rond de dijk is geen toerisme. Het enige wat er verandert is de tuin: er zijn meer rozen dan voorheen. De wilg is groter, en...
    Lees verder
  • Afbeelding bij Zo alleen… Zo alleen 

    Zo alleen… Zo alleen 

    (beeld: Don Duyns) Uit de hengstebron gedronken hebben.   Ik schrijf over gegeven paarden en ogen van naalden.  Over brood op de keukenplank muizen die op tafel dansen en   klokjes die tikken.  Had het meisje geantwoord.  Hij had haar rode kapje gevolgd en zijn besluit genomen.  Ik ben een poëet, had ze piepend gezegd.  Aan de...
    Lees verder
Tirade bloggers
  • Foto van Dünya Calikci
    Dünya Calikci

    Dünya Calikci (28) is een echte Amsterdammer en schrijver pur sang. Als student aan de opleiding Writing for Performance aan de HKU schrijft ze rauw, eerlijk en realistisch – altijd dicht op de huid. Haar werk draait om echte mensen en hun verhalen, zonder opsmuk of filter. Dünya zoekt de kwetsbaarheid op en vangt het alledaagse in woorden die blijven hangen.

  • Foto van Julien Ignacio
    Julien Ignacio

    De Nederlands-Arubaanse schrijver Julien Ignacio (1969) studeerde af als literatuurwetenschapper. Hij publiceerde theaterteksten, blogs en korte verhalen. In 2008 ontving hij de El Hizjraliteratuurprijs voor zijn toneelstuk Hotel Atlantis. Hij was redacteur van literair tijdschrift Tirade en is bestuurslid van de Werkgroep Caraïbische Letteren. In 2018 verscheen zijn debuutroman Kus (nominatie Bronzen Uil). Met collega-schrijvers Michiel van Kempen en Raoul de Jong stelde hij Dat wij zongen samen, een bloemlezing Caraïbische literatuur die in 2022 uitkwam bij uitgeverij Das Mag. In september 2023 verscheen zijn tweede roman Goudjakhals, een kralenketting van historische en futuristische migrantenverhalen, die zich afspelen in onder meer Amsterdam en Aruba, Beiroet en Lesbos.

  • Foto van Lodewijk Verduin
    Lodewijk Verduin

    Lodewijk Verduin (1994) studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schrijft over literatuur en is redacteur van Tirade.