In samenwerking met het Writers Unlimited Winternachtenfestival brengt Tirade in januari 2015 een nummer met internationale literatuur. Tirade 457 bevat een voorpublicatie uit de nog niet verschenen nieuwe roman van David Grossman, Komt een paard de kroeg binnen, plus een bespiegeling op zijn eerdere werk door Toef Jaeger. Speciale aandacht verdienen de bijdragen van nog niet eerder in het Nederlands vertaalde schrijvers: de Indonesische Dinar Rahayu, de Egyptische Muhammad Aladdin en de Poolse journalist Witold Szabłowski. Van de Oostenrijks-Japanse schrijver Milena Michiko Flašar, die een kort verhaal bijdraagt, verschijnt binnenkort haar debuutroman Een bijna volmaakte vriendschap in het Nederlands. Relatief onbekend zijn de verhalen van Nii Ayikwei Parkes, uit Ghana, van de Amerikaans-Mexicaanse Jennifer Clement en de Ethiopische schrijver Maaza Mengiste. Primeurs van Nederlandse schrijvers zijn de voorpublicatie uit de aangekondigde roman De Idealisten van Louise Fresco en enkele ongepubliceerde notities uit Ik kom terug van Adriaan van Dis. De schrijver van Oorlog en terpentijn, Stefan Hertmans, draagt een gedicht bij, net als de jonge dichters Maarten van der Graaff en Hanneke van Eijken. Daarnaast schreven Bregje Hofstede, Mira Feticu, Shantie Singh en Martijn Knol een kort verhaal. Dichter Alfred Schaffer sluit het nummer af met een snerende tirade tegen de solo in popmuziek. De illustraties zijn van Dominique Goblet, Leela Corman en Michaël Olbrechts.
Lees de Tirade Blog
De dood vertelde de mooiste dromen te dromen
(beeld: Don Duyns) Een zandkasteel met hoge bogen, moddervloeren, een troon van schelpen en kerkertralies van vissengraatjes. Tussen duin en zee zat een eenzaam klein blond jongetje, maar in zijn hoofd had hij een hele familie: een man, twee kinderen, een dozijn paarden, wat parkieten, een roedel honden en een os. Voor de mensen bouwde...
Lees verderBELLY
(beeld: Don Duyns) Jonah staat tot zijn knieën in het water. Hij zet een stap naar links. Nog een stap naar links. Het water is ondoorzichtig grijs. Diepteloos. Hij heeft zijn tenen al tijden niet gezien, maar ze zitten er nog wel. Daar wordt hij steeds aan herinnerd. Op de bodem ligt het zware afval...
Lees verderHet toppunt van contemplatie – over hoogten
Larousse 19 Vorige week schreef ik een foldertekstje over Thomas Mann en liet me verleiden over zijn romans te spreken als het ‘hooggebergte van zijn oeuvre.’ Een dubbel bedenkelijk beeld, omdat zijn Toverberg natuurlijk letterlijk in een hooggebergte speelt: het sanatorium waar Hans Castorp jarenlang een ‘horizontaal leven’ leidt bevindt zich in de Alpen. De...
Lees verder
Blog archief