Ek wou al wat ek het vir jou bewaar:

die jonkheid van my lyf, ‘n hart wat bly

en sterk is en gelate om te ly

en oë wat weifelloos en helder staar.

 

Deur al die jare was ek wys en vroom

in stil afwagting, en jy was nie ver

want bo ons hoofde was dieselfde ster

en in ons harte was dieselfde droom.

 

Ek het alreeds die gretigheid geweet

van jou gelaat en dikwels het ek jou stem

gehoor met ligte aarseling en klem…

 

Toen was dit dat opeens die sagte kreet

van welkom klankloos bly: met ‘n gebaar

van vae ontsteltenis staan ons voor mekaar.