Tirade 489 is een editie vol muziek. In Shusaku Endo’s ‘Pianoconcert nr. 21’ klinkt het andante van Mozarts pianoconcert als er iets gruwelijks plaatsvindt. In ‘De Tutcheffs. Mensen zonder kinderen: Notities voor een roman’ van Kees Verheul is ‘een opera maar zonder intrige’ te horen. Fluitmuziek. Hoornsignalen. Slagwerk. In het proza van Thomas Heerma van Voss klinken vooral elektrische zagen en stemmen op de radio. De hoofdpersoon probeert eraan te ontsnappen door zijn oortjes in te doen en naar James Newton Howard, Nick Cave en Mark Kozelek te luisteren. In de kroeg van het verhaal van Jan van Mersbergen wordt nog wel wat muziek gedraaid, maar als er een man met een gitaarkoffer binnenkomt, moet zijn instrument in de koffer blijven. ‘Ga anders maar alvast buiten staan met je gitaar. Hier geen selfkickerij, oké!’ In stilte door naar de poëzie. Yasmin Veenman debuteert; verder nieuw werk van Kevin Amse, Steff Geelen, Ferdy Karto, Idwer de la Parra en Harm Hendrik ten Napel. Maarten Buser schreef een inleiding bij gedichten van Gail McConnell, die hij ook vertaalde. Arjaan van Nimwegen en Orsolya Réthelyi vertaalden werk van Miklós Radnóti: ‘Al tijden probeer ik het jou uit te leggen: / mijn stelsel van liefde – zoals dat van sterren; / een wezenlijk beeld moet het ooit kunnen zeggen.’