Historisch
  • Omslag Tirade nr. 72
    Nr. 72, 1962
  • Omslag Tirade nr. 295
    Nr. 295, 1984
  • Omslag Tirade nr. 196
    Nr. 196, 1974
  • Omslag Tirade nr. 112
    Nr. 112, 1966
  • Omslag Tirade nr. 364
    Nr. 364, 1996
  • Omslag Tirade nr. 180
    Nr. 180, 1972
  • Omslag Tirade nr. 76
    Nr. 76, 1963
  • Omslag Tirade nr. 199
    Nr. 199, 1974
  • Omslag Tirade nr. 423
    Nr. 423, 2008
  • Omslag Tirade nr. 121
    Nr. 121, 1967
  • Omslag Tirade nr. 413
    Nr. 413, 2006
  • Omslag Tirade nr. 191
    Nr. 191, 1973
  • Omslag Tirade nr. 218
    Nr. 218, 1976
  • Omslag Tirade nr. 208
    Nr. 208, 1975
  • Omslag Tirade nr. 265
    Nr. 265, 1981
  • Omslag Tirade nr. 299
    Nr. 299, 1985
  • Omslag Tirade nr. 230
    Nr. 230, 1977
  • Omslag Tirade nr. 38
    Nr. 38, 1960
  • Omslag Tirade nr. 312
    Nr. 312, 1987
  • Omslag Tirade nr. 311
    Nr. 311, 1987
  • Omslag Tirade nr. 80
    Nr. 80, 1963
  • Omslag Tirade nr. 479
    Nr. 479, 2020
  • Omslag Tirade nr. 387
    Nr. 387, 2000
  • Omslag Tirade nr. 106
    Nr. 106, 1965
  • Omslag Tirade nr. 380
    Nr. 380, 1999

Lees de Tirade Blog

  • Afbeelding bij Uitje

    Uitje

    Drie jaar werk ik nu in Café De Druif; twee personeelsuitjes gingen aan mijn neus voorbij omdat die steeds in schoolvakanties vielen. De gemiddelde leeftijd van het personeel is zesentwintig – niemand heeft kinderen of schoolvakanties. Voor ik bij de Druif begon had ik geen kloof verwacht tussen mezelf als vijftiger en jongere collega’s. Misschien...
    Lees verder
  • Afbeelding bij Veertien

    Veertien

    Bijna elk jaar is onze jongen jarig in de herfstvakantie. We zijn dan in Normandië, in een huis met een haard in de woonkamer en grasland voor de deur waar bonkige paardjes grazen. We wandelen er veel, ik koop voorraad op de markten en kook voor onze familie. Een man of tien, met kinderen en...
    Lees verder
  • Afbeelding bij Met de fiets naar de trein

    Met de fiets naar de trein

    Ik haastte me met flinke wind tegen naar het station. Terwijl ik zwoegend op de pedalen stond schoot me de titel van een gedicht van Obe Postma (1868-1963) te binnen: ‘Mei de auto nei de trein’ (Met de auto naar de trein), dat hij in 1927 publiceerde. De opeenvolging van de twee vervoersmiddelen, en vooral...
    Lees verder
Tirade bloggers
  • Foto van Julien Ignacio
    Julien Ignacio

    De Nederlands-Arubaanse schrijver Julien Ignacio (1969) studeerde af als literatuurwetenschapper. Hij publiceerde theaterteksten, blogs en korte verhalen. In 2008 ontving hij de El Hizjraliteratuurprijs voor zijn toneelstuk Hotel Atlantis. Hij was redacteur van literair tijdschrift Tirade en is bestuurslid van de Werkgroep Caraïbische Letteren. In 2018 verscheen zijn debuutroman Kus (nominatie Bronzen Uil). Met collega-schrijvers Michiel van Kempen en Raoul de Jong stelde hij Dat wij zongen samen, een bloemlezing Caraïbische literatuur die in 2022 uitkwam bij uitgeverij Das Mag. In september 2023 verscheen zijn tweede roman Goudjakhals, een kralenketting van historische en futuristische migrantenverhalen, die zich afspelen in onder meer Amsterdam en Aruba, Beiroet en Lesbos.

  • Foto van Aska Hayakawa
    Aska Hayakawa

    Aska Hayakawa groeide op als third-culture kid in Leiden. Haar verhalen gaan over eenzaamheid in het kapitalisme en de hedendaagse zoektocht naar geluk. Deze zomer studeert ze af van de studie Writing for Performance aan de HKU met het avondvullend toneelstuk Pièce de Résistance! en een scriptieonderzoek naar werkbare kwetsbaarheid. Eerder schreef ze theaterteksten voor Cecilia Moisio Company, Club Guy & Roni, Maas Theater en Dans en Bosfest. Haar kortverhalen werden gepubliceerd bij DIG, De Gids, Tirade Blog en De Revisor. Momenteel werkt ze aan haar debuutroman bij Uitgeverij Pluim.

    (portret: Lin Woldendorp)

  • Foto van Gigi Müjde
    Gigi Müjde

    Gigi Müjde studeert in augustus 2025 af van de schrijfopleiding met een gemoderniseerde bewerking van het Middelnederlandse toneelstuk Mariken van Nieumeghen, namelijk: Meryem van Mokum. Door de lens van een oud Nederlands stuk, reflecteert die op de hedendaagse Nederlandse samenleving. In diens schrijven, speelt Gigi met taal, gebaar en referenties – om de lezer een eigen(aardige) wereld in te lokken vol verwarring en plezier. Die schrijft ook graag in samenwerking, vooral met Robin Alberts volgens hun eigen versie van de flarf-techniek, waarin er een tekst heen en weer wordt verstuurd en om en om wordt herschreven tot het onherkenbaar vol zit met liefde voor taal. Gigi schrijft alleen vanuit liefde, anders telt het niet.