Tirade 489 is een editie vol muziek. In Shusaku Endo’s ‘Pianoconcert nr. 21’ klinkt het andante van Mozarts pianoconcert als er iets gruwelijks plaatsvindt. In ‘De Tutcheffs. Mensen zonder kinderen: Notities voor een roman’ van Kees Verheul is ‘een opera maar zonder intrige’ te horen. Fluitmuziek. Hoornsignalen. Slagwerk. In het proza van Thomas Heerma van Voss klinken vooral elektrische zagen en stemmen op de radio. De hoofdpersoon probeert eraan te ontsnappen door zijn oortjes in te doen en naar James Newton Howard, Nick Cave en Mark Kozelek te luisteren. In de kroeg van het verhaal van Jan van Mersbergen wordt nog wel wat muziek gedraaid, maar als er een man met een gitaarkoffer binnenkomt, moet zijn instrument in de koffer blijven. ‘Ga anders maar alvast buiten staan met je gitaar. Hier geen selfkickerij, oké!’ In stilte door naar de poëzie. Yasmin Veenman debuteert; verder nieuw werk van Kevin Amse, Steff Geelen, Ferdy Karto, Idwer de la Parra en Harm Hendrik ten Napel. Maarten Buser schreef een inleiding bij gedichten van Gail McConnell, die hij ook vertaalde. Arjaan van Nimwegen en Orsolya Réthelyi vertaalden werk van Miklós Radnóti: ‘Al tijden probeer ik het jou uit te leggen: / mijn stelsel van liefde – zoals dat van sterren; / een wezenlijk beeld moet het ooit kunnen zeggen.’
Nr. 489, 2022 |
Lees de Tirade Blog
Lief
Gil omhelsde me, alsof hij er even in slaagde om in vijf seconden zijn hele bestaan om me heen te vouwen. We stonden in zijn woonkamer en ik was de eerste, omdat ik ook als eerste weer weg moest voor een optreden, al was ik liever als laatste gebleven. Ik liep naar het grote raam,...
Lees verderDat hoeft niet in je stukje
Ze liep naast me, maar leek dat soms al te zijn vergeten, alsof ze al voorbij ons afscheid was. Met elke zorgvuldige stap die ze zette leek ze verder weg. Ik bracht haar naar het station, dat ze prima wist te liggen, maar toch wilde ik haar het station in zien gaan, toekijken hoe ze...
Lees verderDansen
Er stond een bord pasta voor me klaar. Vriend J., die deze avond ook spreekstalmeester was, begroette me even warm en bemoedigend als altijd en schoof naast me aan. In de ruimte galmden de opgewekte stemmen van leden van de organisatie van de Nacht van de Literatuur tot het plafond en weer terug, weerkaatsingen die...
Lees verder
Blog archief